zweden Archieven - Pagina 3 van 4

Laatste blog vanuit Zweden

25 augustus 202114 november 2022 Merel van Essen

Onze laatste blog uit Zweden. De reis zit er nu echt bijna op, de 28ste varen we vanuit Trelleborg naar Rostock. Toch hebben we ons nog even verwend in stedelijk gebied en de luxe van de shelters opgezocht.

Bepakte fietsen en steden bezoeken gaan niet echt lekker samen, vandaar dat we er voor kozen om Malmö zonder te bekijken. Met de bus waren we vanaf Lund er in 20 minuten. Het schakelen tussen rust/natuur en drukte/stad heeft even tijd nodig. Gelukkig hadden we lekker geslapen in een echt bed in een Motel. Dat was weer zo onwennig dat Monique ’s morgens vroeg opeens naast het bed lag. Na de schrik kwamen we niet meer bij van het lachen.

De brug tussen Malmö en Kopenhagen zagen we vanuit onze kamer op de 8ste verdieping in de verte al liggen en in Malmö konden we hem iets dichterbij bewonderen. Voor mij vooral speciaal door de serie The Bridge.

In het grote skatepark hebben we genoten van de sfeer en het doorzettingsvermogen van alle skaters. Qua bouw is het contrast oud en nieuw erg kenmerkend voor de stad. Een hele beleving weer.

Een shelterplaats bood ons eindelijk de mogelijk, nu het niet meer zo droog is, om een kampvuurtje te maken. Met de zelfgemaakte billycan verwarmden we de soep en bakten we broodjes van meel en water op het rooster. Met een zak doperwtjes (diepvriesgroente is echt de uitvinding voor fietstochten!) en zelfgemaakte bonenspread was het een feestrijke maaltijd.

Het reizen en het steeds omslaande weer hebben er momenteel even ingehakt. Deze laatste dagen doen we daarom rustig aan en nemen we de tijd om het rondtrekkende leven af te sluiten. Op de terugweg (boot en flixbus) zullen we een laatste blog schrijven met onze ervaringen, hoogte- en dieptepunten en gekke feitjes.

Veel liefs uit Zuid Zweden,
Monique en Merel

De terugreis

Zweden

Kattegattleden

20 augustus 202114 november 2022 Merel van Essen

‘Hier aan de kust, de Zweedse kust’

Na een prachtige groene toer door Skåne naar de westkust kwamen we bij de twee schiereilanden Bjärehalvön en Kullen. Hier konden we de Kattegattleden volgen. In Båstad, een chique havenstadje, vonden we een shelter net boven het centrum. Deze horen eigenlijk bij de Skåneleden, een wandelnetwerk in de provincie. Nu de shelter al bezet was, hebben we onze tent er vlakbij opgezet. Die nacht viel er enorm veel regen en de dag erna ook toen we met tegenwind richting de punt gingen. Wat een storm.

In Torekov, waar we al aardig verzopen aankwamen, zaten we bij een bakkertje aan de koffie toen er een mevrouw binnenkwam. Ze vertelde ons dat ze een B&B had verderop. Onze eerste reactie was nee, toch was er een zaadje geplant. Even later reden we toch die kant op en hebben we alle zooi kunnen drogen. En over die zachte luxe bedden…we hebben enorm brak geslapen en misten de frisse lucht.

De volgende dag werden we weer van de piek afgeblazen om vervolgens opnieuw richting het westen af te slaan. In Ängelholm kwamen we in een restaurantje een man tegen met een Innerfire shirt. Dit is het bedrijf van Wim Hof Methode waar we al een paar jaar mee bezig zijn. Koude dips + douches en ademhalingsoefeningen. Deze man had een week samen met Wim in Polen doorgebracht waar we al veel over gelezen hadden. Toch grappig dat het overal opduikt, ook al zijn er opvallend veel badgasten hier die met badjas rondlopen om een dip in zee te maken.

Opnieuw een shelter, maar dit keer een hele grote met zelfs houten stapenbedden. Over afbouwen van luxe gsproken. Na een heerlijke nacht hebben we doorgetrapt naar Mölle wat bij de Kullaberg ligt. Een enorme rotsformatie met woeste kliffen op het eind van het schiereiland. Met de sterke wind was het prachtig om het opspattende water op de rotsen te zien knallen. Niet echt een fietstochtwaardig pad dus ben ik gaan wandelen tot de vuurtoren aan het eind. Zeer steile klimmetjes met lekker rotsige paden. Je kon van daar het eerdere schiereiland zien liggen en Denemarken.

Terug gekomen waaiden we verder, of in ieder geval stuurden we onszelf weer naar het oosten. Een kleine shelter vannacht. Vandaag brengen we een bezoek aan Helsingborg. Met een zonnetje van voor, de wind van achter rijden we via de vrolijk versierde boulevard het centrum in. We verlaten straks de kust weer even voor een stukje rust.

Veel liefs
Monique en Merel

Zweden

Van west naar oost en terug

15 augustus 202114 november 2022 Merel van Essen

We zijn lekker opgeschoten, misschien wel iets te. De grens naar Skåne hebben we gepasseerd, de onderste provincie van Zweden. Na een prachtige rit bij Åsnen op een oude trambaan zijn we in het zuiden geraakt. We hebben gezwommen in zee en kennis gemaakt met het vlakkere plattelandleven. Met flinke tegenwind lijkt het wel iets te veel op Nederland. Gelukkig zien we daarin tegen wel in de verte de bergen vanuit de ochtendmist opstijgen.

We hebben besloten om ook de westkust mee te pakken waaronder Helsingborg en Malmö. Hiervoor kruizen we opnieuw het land. De bossen zijn meer dan welkom en met de wind plots in de rug is dit een eitje.

De eerste week hebben we last van teken gehad maar daarna zijn ze verdwenen, tot afgelopen week. Nadat we de tent in een stukje bos hadden opgezet wat al niet helemaal lekker aan voelde, liepen er na het uitdoen van mijn regenbroek, vijf op mijn benen. Gelukkig ben ik momenteel niet de lekkerste (of juist zo lekker dat ze geen plekje konden kiezen) en hadden ze zich nog niet genesteld. Even weer oppassen dus.

In de afgelopen weken zijn we steeds makkelijker geworden in het vinden van een slaapplek. Dit merkten we vooral toen we bij een parkeerplaats stonden en iedereen aan ons kwam vragen of ze hier wel mochten staan. Het gaat ons steeds beter af.

We proberen een oplossing te vinden voor de stadjes. Ik fiets met de navigatie en wordt wanneer we een stad in rijden overladen met prikkels. Hierdoor zie ik alles maar eigenlijk niets. Mijn eerste reactie is hierdoor een vluchtmodes. Zelfs na het ’tot rust komen’ in een cafeetje blijft alles als een bom binnen komen. Mijn autisme geeft me veel kwaliteiten maar dit is wel een worsteling. We gaan nu kijken of we meer rust kunnen inbouwen door twee hotspots uit te kiezen waardoor ik meer kan landen in het stadje. Het is fijn om dit samen te kunnen analyseren, naar oplossingen zoeken en hiermee te experimenteren.

Nog twee weken genieten! Toch kijken we ook uit naar de dingen thuis. Weer lekker in de moestuin werken, ontwerpen maken op het werk en sleutelen aan de fietsen, strandwandelingen, huismuizen en vooral het weerzien van vrienden, collega’s en familie. We kunnen elkaar namelijk niet meer uitstaan! Haha, nee dat is een grapje 😅 tot snel lieve mensen! Liefs

Zweden

Afwisseling

10 augustus 202130 december 2022 Merel van Essen

Om te beginnen, antwoord op een paar vragen die gesteld zijn in de vorige blogberichten:

Hoe bevalt het gedroogte eten wat we hebben meegenomen?
Vanuit mijn moestuin hebben we het afgelopen jaar veel groente gedroogd om mee te nemen op reis. Deze hebben we per groente apart verpakt. De smaak is goed te doen en wanneer het even gekookt wordt (of vaak al voorgeweekt) is het makkelijk te bereiden. Toch zijn we minder in de ‘wildernis’ dan verwacht en komen we elke dag wel een supermarkt tegen. Het gedroogde spul gebruiken we nu vaak voor aanvulling of wanneer het zo uitkomt. Voor een volgende keer is het toch makkelijker om ze per maaltijd al te verpakken.

Wat merken jullie van de industriële bosbouw en het aanplanten van bomen in gekapte wouden?
In het begin was het even wennen om naar de ‘slagvelden’ te kijken maar we zien ook steeds meer hoe alles terug groeit. Het is ook een soort bewustwording dat het hout en papier wat men gebruikt toch ergens vandaan moet komen. De open plekken geven ons ook een kans om even verder het bos te kijken, soms kan het vrij opgesloten voelen na een tijd fietsen.

Hoe doen we het nu met muggen en knütjes?
We hebben verschilldende middeltjes geprobeerd maar zijn tevrede met Djungelolja. Zolang we niet te lui zijn om het op te doen gaat het goed. Ons ritme helpt ook mee, om 19 uur kruipen we de tent in om nog lekker te kunnen lezen en om 6 uur staan we op.

De tocht

Twee nachten hebben we in een slaapshelter overnacht. Een heerlijke luxe. Één keer met klamboe en een keer zonder. Geen tent te hoeven opzetten of afbreken, al je spulletjes bij de hand en ruimte genoeg.

Bij de Taberg vonden we een verscholen shelter met prachtig uitzicht op de grote rotshelling. Zelf heb ik het slingerende pad naar boven geklommen, een krachtig sterk en machtig gevoel. Toch ben ik waarschijnlijk meer een wandelaar dan fietser maar de afwisseling is erg welkom.

Na een pittige dag met onzekerheid en frustratie stonden we naast een vrij drukke weg tussen de muggen. Uitgeput wilden we ons in de tent storten maar werden verrast door moeder met kids. Haar man had ons zien aankomen en nu hadden ze een snackpakket voor ons gemaakt om ons welkom te heten. Zo ontzettend lief, dat maakt je dan bijna aan het huilen na zo’n heftig dagje.

Vandaag zijn we na een korte rit op een camping beland, niet speciaal voor de plek zelf maar voor een kanodagje. Als cadeau gekregen voor onze verjaardagen besloten we dat het hier moest gebeuren. Bij Åsnen wat bekend staat om zijn vogels. Vol enthousiasme doken we de kano in en peddelden we lekker in het rond. Na een eiland bezoek met prachtige ruige stenen bedekt met mos keerden we terug. De donkere lucht achter ons. De regen kwam zichtbaar dichterbij wat een spectaculair beeld gaf. In regenpakken voelden we ons echt buitenmensen. Een heerlijke dag dus met een beetje luxe van de camping zelf.

De komende dagen zullen we verder naar het zuiden fietsen om daar via de kust route richting Trelleborg te gaan. Hier vertrekt de ferry. Lieve groet,

Monique en Merel

Zweden

Tussen de twee meren

4 augustus 202114 november 2022 Merel van Essen

Het moest er toch een keer van komen. Al in de eerste week viel er een schroefje uit het spartbord van Monique. Om hem er weer in te zetten moest het wiel eruit. We kwamen er toen pas achter dat er geen snelsluiter aan zat waardoor we eerst op zoek moesten naar de juiste sleutel. Ook was het onbekend omdat we met een riem fietsten ipv ketting. Een draadje hield alles op zijn plaats als spoedoperatie. Pas na een maand vond ik de rust en moed om er goed naar te kijken. Iets wat ik het afgelopen jaar geleerd heb nu ik 1 ochtend in de week de fietsenmaker help. Uiteindelijk bleek het veel makkelijker dan gedacht. Dus grote dank Jeroen voor al je overgebrachte kennis! 😊

Van natuurgebied naar het grote meer Vättern waar beide ons met hun grote schoonheid deden zwijgen. De helder blauwe lucht die het water blauw kleurt en waar je onderwater de bodem kan zien. De ochtend starten met een frisse duik. De kleurverschillen van het water. De kleine fasinerende insecten, zowel in als uit de tent. En maar even zwijgen over de slang die opeens naast Monique zwom, nog nooit was ze zo snel het water uit.

De grote roofvogels, cirkelend boven ons en de kleine kwikstaartjes op en naast de weg. Ik blijf er geinspireerd naar kijken. Een spiegeling van het vrijheidsgevoel in de lucht, ervaren op de weg.

In Tiveden hebben we voor het eerst in een shelter geslapen, wel met een beetje creativiteit ingericht. Daar houden we van. Omgeven door blauwe bessen struiken zagen onze vingers al snel donker paars. Je rijk voelen in de simpelheid van de natuur.

Overgegeven aan het ritme van de dag, fietsen we verder omlaag. Het uiteindelijke doel is Trelleborg waar we eind augustus de boot terug zullen nemen. Gelukkig is het nog niet zo ver en mogen we nog vele spots ontdekken.

Als jullie vragen hebben over hoe we dingen aanpakken of ervaren, stel ze gerust! De volgende keer zullen we hier speciaal naar kijken.

Veel liefs

Zweden

Zelfspot

29 juli 202114 november 2022 Merel van Essen

De steden laten we weer achter ons na een bezoekje aan de IKEA. Toch wel even leuk om de verschillen te zoeken, vooral in de smaak van de koffie. Ook hebben we een nieuwe waterfilter gescoord waardoor we flexibeler en op meer plaatsen kunnen kamperen.

De weg leidt ons verder door dit prachtige land. Op de ‘runn’ (naam meer) route, een heerlijke vlakke weg gelijk aan het spoor, worden we weer overdonderd door een spiegelglad meer waar de blauwe lucht het water erg aantrekkelijk maakt. Als we hadden geweten dat er regen aan kwam hadden we gelijk een duik genomen.

Op een strandje raken we in gesprek met een trapeze leraar. Hij werkt op de circus university. Deze moet ook in Rotterdam en Tilburg volgens hem zijn, nooit geweten dat hier een echte opleiding voor is.

De dag erna worden we wakker met regen, het kon niet zo mooi blijven. Tijdens het fietsen mogen we heel lief bij een meneer onder het afdakje schuilen. We krijgen zelfs een stoel en een rondleiding door zijn tuin. Het kleine hutje (stuga) is speciaal voor wanneer de familie surströming eet, gefermenteerde haring.

Regenpak aan en uit, fietsen op en van de heuvel, zeuren en genieten, honger hebben en bunkeren. Even gingen we naar (de) Kloten. En na Kloten helemaal: onverharde weg, regen, moeheid, geen plek kunnen vinden, onweer, berg op… en erna flink lachen om ons eigen gekloot met de tarp en de tent in combinatie met de rode mieren en andere vliegende monsters. Niets ligt er dan lekkerder dan een dun opblaasmatje in een tentje.

Zweden

Op de culturele toer

25 juli 202114 november 2022 Merel van Essen

Onze tocht zette zich voort langs de kust omlaag. Waar we gehoopt hadden op mooie uitzichten over zee, viel dit even tegen. De weg langs de kust liep door bosgebied en om de zee te zien moest je echt afslaan naar een dorpje. Dit hebben we uiteraad gedaan en even van de sfeer geproeft.

Bij Söderhamn besloten we toch weer het binnenland in te trekken na een overnachting aan de vaart die richting zee liep in een parkje. Nooit zouden we in Nederland op dit soort plekken durven kamperen maar hier voelden het al snel vertrouwd aan. Na een keer achter een tankstation te hebben gestaan omdat we bek af waren, durven we steeds meer. We hebben nu ook een keer alleen onder de tarp geslapen, en dat in een soort dorpsparkje. Met de warmte is dit wel erg fijn.

Bij Sundborn het huisje van Carl Larsson bekeken, de bekende Zweedse schilder. Daarna de tuin gezien waar Linnaeus zijn wittebroodsweken doorbracht. Leuk dat deze bekende botanicus in de exotische tuin van George Clifford de planten beschreef rond 1740. Deze man woonde op de Hartekamp in Heemstede, hoe toevallig.

Ook hebben we onze eerste loppis bezocht, een soort kofferbakverkoop aan huis. Erg leuk om even te snuffelen. We kregen meteen een stoel en koffie aangeboden. Het blijft bijzonder hoe de Engelse taal (met af en toe een Zweeds woord tussendoor) mensen kan binden. De dag daarvoor hadden we een gesprek met iemand die in beide talen niet goed verstaanbaar was maar waar we elkaar toch wel begrepen.

In de hitte reden we door naar Falun, bekend van de Falu Rödfärg. De verf waaraan de Zweedse huisjes hun rode kleur te danken hebben. Vanwege de warmte even een aangename stop.

Heel veel liefs

Monique en Merel

Zweden

Keerpunt

19 juli 202114 november 2022 Merel van Essen

Een omslag in natuur, weer en richting. Na het vorige blogbericht fietsen we weer in een landbouw omgeving. De glooiende heuvels doen ons denken aan Denemarken maar toch houdt het iets puurs. Voor het grootste gedeelte hebben we de rivier en de meren gevolgd wat voor spectaculaire plaatjes en overnachtingplaatsen zorgde.

We hebben ook een aantal breekpunten gehad. Net als bij de Camino naar Santiago kom je op dit soort reizen op een gegeven moment jezelf tegen. Dit kan zowel fysiek als mentaal, ze versterken elkaar. Het is een proces van verwerken, tranen laten vloeien, loslaten en beetje bij beetje lichter worden. Een proces van leren en helen. ‘Traveling is my therapy’ is nog altijd een sterk motto.

Al twee dagen staat er een pittige noordwesterwind. Nu we verder omhoog wilden reizen, hadden we het best pittig. In Nederland fietsen we al vaak genoeg met tegenwind dus hebben we de plannen aangepast. Vanaf Delsbo zijn we richting Hudiksvall gereden wat aan de zee ligt. Eens zien hoe het hier gaat.

Tot nu toe hebben we altijd water uit de meren gebruikt voor drinkwater en voor wasmogelijkheid. Met waterfilter ging dit prima. Als douche is het heerlijk, vies voel ik me niet. Mijn haar is enorm zacht en voelt een stuk gezonder dan de afgelopen jaren. Voor onze was koken we een deel water en mengen dit met koud water. Beetje bio afbreekbaar zeep erbij en dan lekker schrobben.

We zijn nu bijna drie weken onderweg en het kampeerleven verloopt steeds soepeler. Onze bagage heeft een vast plek gekregen, de in- en uitpak momenten gaan vloeiend en veel dingen gaan vanzelfsprekend. Het blijft elke middag spannend om een goed plekje te vinden. Hoe ver push je jezelf (en automatisch de ander)? De regel blijft dat het voor beide goed moet voelen. Soms is dat op een plek die meer openbaar is en soms staan we liever wat uit het zicht. Ondanks dat slapen we redelijk gelukkig.

Veel liefs,
Monique en Merel

Zweden

Onderweg

15 juli 202114 november 2022 Merel van Essen

In korte tijd zijn we door twee mannen dezelfde richting op verwezen, naar de bergen in het westen. Het leek wel alsof we het niet uit hun hoofd konden praten, wat waarschijnlijk vooral duidelijk maakt hoe mooi en ongerept het daar is. Helaas hebben we daarvoor met de Nederlandse duinen niet genoeg getraind. Met de warmte die er hier hangt, is het ook iets teveel gevraagd, een andere keer? Vast wel 😉

In Mora hebben we een soort rustdag gehad. Van Dala paard tot Morakniv messen en van outdoorwinkels tot bouwmarkten. Het was fijn om de rust en ruimte in het stadje te kunnen beleven.

Twee opeenvolgende nachten stonden we bij kleine strandjes. De mensen uit de dorpjes kwamen daar heen om net als ons verkoeling te zoeken. Het was erg leuk om te zien hoe verschillende mensen en gezinnen, jong en oud, elkaar afwisselden. Vele maakten een gezellig praatje en waren geïnteresseerd in onze reis. Ze vonden het prima dat we daar kampeerden, daar zijn we erg dankbaar voor.

Na bijna een jaar Zweeds te hebben geleerd kunnen we nog niet veel zeggen. Toch kunnen we wel al heel wat teksten en borden vertalen. Zolang je maar niet in het Zweeds “Jag talar inte Svenska” zegt want dan begrijpen ze je niet meer. Dat zou ik denk ik ook niet doen wanneer iemand in Nederland in het Nederlands zegt dat hij geen Nederlands praat.

Voor de muggen en knütjes kregen we de tip om vooral niet in het bos te staan. Wel aan het water en in de zon. Ikzelf reageer altijd al vrij heftig waardoor we nu toch maar even goed anti-jeuk spul hebben gehaald. Niet mijn voorkeur maar als het helpt ter ontspanning dan is dat het waard.

Geen route hebben is fijn omdat je alle kanten op kunt gaan maar het geeft wel houvast. We zijn nu op zo’n punt aangekomen dat we toch een route moeten bepalen om onszelf niet vast te rijden. Vanaf Mora zijn we noord-oost gereden en nu zullen via Bollnäs nog een stuk omhoog fietsen om vervolgens via de kust weer omlaag te zakken. Onderweg is de natuur alweer veranderd. De dennen en berken hebben hier duidelijk de overhand en het wordt inderdaad steeds rustiger, zowel qua verkeer als qua dorpjes. Heerlijk.

Momenteel zitten we bij een prachtig meer in Dalfors. De was hangt te wapperen aan de lijn, wij zijn weer schoon en we genieten van de zon, wind en rust. Ik ga zo eens een lekker kopje thee zetten van berkenblaadjes en klaver en kruip net als Monique nog even in mijn boek.

Liefs uit Zweden,
Monique en Merel

Zweden

Samen ‘rijden’ we sterk

10 juli 202114 november 2022 Merel van Essen

Sinds kort maken we deel uit van de knütjes familie. Na samen te hebben ontbeten, kwam ik er bij een spiegel achter dat ze wel hun sporen achter hebben gelaten. Onze hele gezichten zaten onder de rode bultjes. Gelukkig trok het in de loop van de rit weg. We hebben ze toch maar betiteld als ongenode gasten, hoewel het hun land is waarbij we volgens mij meer dan welkom zijn.

De eerste bergen hebben we ondertussen gehad. Gister 500m geklommen met fantastische uitzichten. Na het fijne fietspad (Klarälvsbanan 120km) van Karlsburg naar Hagfors is de omgeving een stuk ruiger geworden. Door al de grote wilde natuur krijg je het gevoel van nederigheid. Nog heerlijker om dan met 40km per uur van de berg te racen en de wind langs je lichaam te voelen blazen.

Na een warme week met alleen ’s nachts een bui, stonden we vandaag op met een aardig regengordijn. Nadat ik dacht dat het gestopt was begon ik met inpakken. Helaas begon het al snel weer. Monique was niet helemaal fit en stond wat rond te dartelen, ze vroeg me wat ze kon doen. Ik kon niet voor 2 denken omdat ik in alle haast de spullen probeerde droog te stellen. “Filter jij het water maar alvast.” Zo kon ik gestructueerd inpakken en had Monique een duidelijke taak. Later gaf ze aan het erg lief te vinden dat ik het werk van haar over nam. Monique doet vaak de boodschappen omdat dit niet mijn sterkste punt is, evenals het eerste contact met anderen. Zo vullen we elkaar aan wanneer het even lastig wordt en merken we het grote voordeel om samen reizen.

Onderweg begon ik een regel te zingen van ons lied: “we kamperen naast een rendier, die heeft het ook niet droog…” en plompt zagen we er eentje die wilde oversteken. Door onze komst draaide hij zich toch maar om en verdween tussen de bomen. Een imponerend grote verschijning.

De droom om hier te wonen ligt niet in de nabije toekomst, daarvoor zal ik nog aardig wat zaken op orde moeten krijgen. Deze twee maanden mag ik lekker wegdromen en laat ik mij inspireren door alle indrukken. Ik zie nog veel beren op de weg, ook al zullen dat hier eerder elanden zijn. Of in ieder geval kleine reetjes want die hebben we al vaker gezien.

Het is bijzonder om dit te mogen delen met jullie,

Liefs Monique en Merel