Op de vroege ochtend probeert bij de zoveelste spoorwegovergang, een vosje achter mij langs te sluipen, helaas, betrapt. Snel neemt hij weer de benen.
Verderop kom ik langs een houtzagerij. Enorme apparaten, een heftruck die minstens 20 stammen verplaatst en een herrie. In het boek ‘De dochter van de houtzager’ lees je hoe dit rond 1900 ging in dit gebied. Enorme verschillen.
Een man die de post haalt, spreekt me aan in het Engels. Ja, hij kent Nederland wel. Met vrienden die ook in Zweden zijn komen jagen, is hij ook in ons land geweest. Op de Höge Veluw. Dat was toch wel iets anders jagen ja.
Bij een kapel tref ik een Zweedse pelgrim liggend op de picnic bank. Hij doet het allemaal lekker ‘lungt’. Toch tref ik hem bij het tankstation weer aan waar we inkopen moeten doen voor twee dagen. Ook op facebook zie ik later een comment verschijnen, zo leuk.
Weer een stempel gekregen bij het Naturum, netjes in het Zweeds gevraagd. Ook bij het woord ‘källa’ spring ik meteen de greppel in, een bron. Dat water gaat er nu wel in want net als in Nederland begint het hier aardig warm te worden.
Vandaag ook een stuk bos, fijn maar wel meer doorlopen. Achtervolgd worden door mijn lieve muggenvriendjes is iets minder. Ik tref een Nederlands echtpaar, soms duurt het toch wel een aantal zinnen voordat je doorhebt dat het Engels overbodig is. Ze zijn erg verbaasd over mijn rugzak inhoud. Ja. Het past er allemaal prima in.
Bij een zandafgraving plek vind ik een plekje voor mijn tent. Een beetje verscholen maar er is wind, zon en zand. De beste anti-muggen combinatie!
De volgende dag passeer ik de provinciegrens. Weer een stempel rijker. Nu moet ik zeggen dat de volgende provincie van mij wel iets meer bankjes neer mag zetten, opvallend dat ze opeens ontbreken. En misschien komt dit omdat het best een pittig stuk is.
Ik heb veel vlinders gezien, maar de laatste dagen zijn ze er in alle kleuren en maten. Heerlijk al dat gefladder.
Achter me hoor ik een fiets. Harry de Belgische wereldfietser stapt af. Op zijn oranje elektrische Santos fiets maakt hij even een rondje Zweden, Denemarken en weer naar huis. Flink bepakt volgt hij nu het Sint Olavspad tot aan Trondheim.
De laatste drie kilometer naar Bräcke duren lang. Het is heet, ik loop op asfalt en ik heb honger. Toch wordt ik door een langsrijdende pastoor welkom geheten in het plaatsje en is het inderdaad jammer dat er geen stempel meer is. Hij wordt steeds gejat. Dan is het eindelijk tijd voor pizza, ijs en bananen! Dat is het grote voordeel van dit soort reizen, je moet blijven eten.
Verderop vind ik een prachtig plekje aan het water. Na er eventjes te hebben gezeten, krijg ik bezoek van een motor die enorme herrie maakt. Hij vertrekt, maar ik blijf hem horen. Het mooie plekje voelt opeens minder oke. Misschien vreemd maar voor mij staat voorop dat een plek veilig moet voelen. Anders slaap ik niet en blijf ik alert. Nog een kilometer verder vindt ik een fijnere plek op een verlaten weggetje. Hier hoef ik alleen de dieren demoontjes buiten te sluiten. Vogels kunnen namelijk een behoorlijke herrie maken, beren en elanden nadoen en als hertjes door de bosjes vliegen. Oh en ik heb geleerd: open nooit een flesje met koolzuurhoudende drank in je tent 🤣 dat krijg je als je het normaal nooit drinkt.
De zondagochtend begint echt super stil. Mijn ochtend. Met de prachtige weilanden vol met paardenbloemen. Vogels die hun lied zingen. De Zweden die voor hun huis aan het ontbijt zitten. De wind die precies goed is en een heerlijke temperatuur. Alles is precies goed. Toch merk ik steeds vaker dat het ook maar is hoe je het bekijkt. Ik heb nu zoveel verschillende weersomstandigheden gehad in verschillende gebieden en aan alles zitten voor- en nadelen. Zelfs de muggen hebben voordelen, je voelt geen pijntjes meer en je gaat er sneller door lopen. Ik bedoel te zeggen dat het of nooit goed is of het gewoon is zoals het is en dat dat ook prima is.
Deze ochtend schoot voorbij. Waar ik dacht dat ik nog 20 kilometer te gaan had, bleek het opeens nog maar 10. Na een aardige boswandeling stond ik om 11 uur al op de camping. Begin ik netjes in het Zweeds met de vraag of ik alvast mijn tent op mag zetten, zijn de eigenaars Belgen. Weer geen Zweeds. Een dagje rust. Was doen, douchen, shoppen en een dip in het meer waar ik aan sta. Nog een week te gaan en ik ben nog lang niet uit gelopen.
Liefs
Merel
Hartstikke mooi weer Merel. Geniet en ik wens je weer een prachtige wandelweek. Hier leven we inmiddels onder tropische temperaturen. Alleen in de vroege ochtend en late avond is het aangenaam lopen. Behalve voor de doorgewinterde hikers. Of moet ik zeggen doorgezomerde…
Haha nou oververhitte eigenlijk. 24 graden en amper wind. Ik denk inderdaad morgen nog maar een uurtje eerder op ook al stond de zon om 6 uur vanmorgen al pittig hoog. Groetjes!
Ha ha dat jij nog eens door een pastoor begroet zou worden 😂😇
Dat vind ik nou leuk . Jammer dat je niet gezegend bent met water had je goed kunnen gebruiken.
Wat ik ook kan waarderen zijn je wijze lessen in je blog. Inderdaad het weer, is altijd goed. Kijk uit naar de volgende etappe.
Lieve groet van uit een heet Zandvoort
Lekker aan dat meertje daar.
Wat gaat het snel ,nog maar een week, mooi daar liefs juhi en mars xx
Zo ik ben weer bij met lezen, je verhalen lezen als een trein hoor! Echt goed geschreven en leuk om al je avonturen mee te beleven. Heel veel plezier nog, groet Jeroen
Dankjewel! Gaat goed komen. Hoor dat jullie nu ook de zomer te pakken hebben, geniet ervan, groetjes en tot over 2 weken!
Wat is het lekker om op mijn ouwe kont te zitten en toch die afstanden te kunnen lopen. We leven helemaal mee.
Gr. Ad en Eugenie.