Afwisseling

Om te beginnen, antwoord op een paar vragen die gesteld zijn in de vorige blogberichten:

Hoe bevalt het gedroogte eten wat we hebben meegenomen?
Vanuit mijn moestuin hebben we het afgelopen jaar veel groente gedroogd om mee te nemen op reis. Deze hebben we per groente apart verpakt. De smaak is goed te doen en wanneer het even gekookt wordt (of vaak al voorgeweekt) is het makkelijk te bereiden. Toch zijn we minder in de ‘wildernis’ dan verwacht en komen we elke dag wel een supermarkt tegen. Het gedroogde spul gebruiken we nu vaak voor aanvulling of wanneer het zo uitkomt. Voor een volgende keer is het toch makkelijker om ze per maaltijd al te verpakken.

Wat merken jullie van de industriële bosbouw en het aanplanten van bomen in gekapte wouden?
In het begin was het even wennen om naar de ‘slagvelden’ te kijken maar we zien ook steeds meer hoe alles terug groeit. Het is ook een soort bewustwording dat het hout en papier wat men gebruikt toch ergens vandaan moet komen. De open plekken geven ons ook een kans om even verder het bos te kijken, soms kan het vrij opgesloten voelen na een tijd fietsen.

Hoe doen we het nu met muggen en knütjes?
We hebben verschilldende middeltjes geprobeerd maar zijn tevrede met Djungelolja. Zolang we niet te lui zijn om het op te doen gaat het goed. Ons ritme helpt ook mee, om 19 uur kruipen we de tent in om nog lekker te kunnen lezen en om 6 uur staan we op.

De tocht

Twee nachten hebben we in een slaapshelter overnacht. Een heerlijke luxe. Één keer met klamboe en een keer zonder. Geen tent te hoeven opzetten of afbreken, al je spulletjes bij de hand en ruimte genoeg.

Bij de Taberg vonden we een verscholen shelter met prachtig uitzicht op de grote rotshelling. Zelf heb ik het slingerende pad naar boven geklommen, een krachtig sterk en machtig gevoel. Toch ben ik waarschijnlijk meer een wandelaar dan fietser maar de afwisseling is erg welkom.

Na een pittige dag met onzekerheid en frustratie stonden we naast een vrij drukke weg tussen de muggen. Uitgeput wilden we ons in de tent storten maar werden verrast door moeder met kids. Haar man had ons zien aankomen en nu hadden ze een snackpakket voor ons gemaakt om ons welkom te heten. Zo ontzettend lief, dat maakt je dan bijna aan het huilen na zo’n heftig dagje.

Vandaag zijn we na een korte rit op een camping beland, niet speciaal voor de plek zelf maar voor een kanodagje. Als cadeau gekregen voor onze verjaardagen besloten we dat het hier moest gebeuren. Bij Åsnen wat bekend staat om zijn vogels. Vol enthousiasme doken we de kano in en peddelden we lekker in het rond. Na een eiland bezoek met prachtige ruige stenen bedekt met mos keerden we terug. De donkere lucht achter ons. De regen kwam zichtbaar dichterbij wat een spectaculair beeld gaf. In regenpakken voelden we ons echt buitenmensen. Een heerlijke dag dus met een beetje luxe van de camping zelf.

De komende dagen zullen we verder naar het zuiden fietsen om daar via de kust route richting Trelleborg te gaan. Hier vertrekt de ferry. Lieve groet,

Monique en Merel