Onze tocht zette zich voort langs de kust omlaag. Waar we gehoopt hadden op mooie uitzichten over zee, viel dit even tegen. De weg langs de kust liep door bosgebied en om de zee te zien moest je echt afslaan naar een dorpje. Dit hebben we uiteraad gedaan en even van de sfeer geproeft.
Bij Söderhamn besloten we toch weer het binnenland in te trekken na een overnachting aan de vaart die richting zee liep in een parkje. Nooit zouden we in Nederland op dit soort plekken durven kamperen maar hier voelden het al snel vertrouwd aan. Na een keer achter een tankstation te hebben gestaan omdat we bek af waren, durven we steeds meer. We hebben nu ook een keer alleen onder de tarp geslapen, en dat in een soort dorpsparkje. Met de warmte is dit wel erg fijn.
Bij Sundborn het huisje van Carl Larsson bekeken, de bekende Zweedse schilder. Daarna de tuin gezien waar Linnaeus zijn wittebroodsweken doorbracht. Leuk dat deze bekende botanicus in de exotische tuin van George Clifford de planten beschreef rond 1740. Deze man woonde op de Hartekamp in Heemstede, hoe toevallig.
Ook hebben we onze eerste loppis bezocht, een soort kofferbakverkoop aan huis. Erg leuk om even te snuffelen. We kregen meteen een stoel en koffie aangeboden. Het blijft bijzonder hoe de Engelse taal (met af en toe een Zweeds woord tussendoor) mensen kan binden. De dag daarvoor hadden we een gesprek met iemand die in beide talen niet goed verstaanbaar was maar waar we elkaar toch wel begrepen.
In de hitte reden we door naar Falun, bekend van de Falu Rödfärg. De verf waaraan de Zweedse huisjes hun rode kleur te danken hebben. Vanwege de warmte even een aangename stop.
Heel veel liefs
Monique en Merel
we zien nu pas dat we kunnen reageren. !
Jullie verhaal zo te lezen is echt leuk, we volgen jullie route mee. Zo STOER wat jullie doen.
Houd vol en geniet ervan.
Liefs Ad en Eugenie