In de vier dagen dat we nu fietsen, beginnen we een ritme te krijgen waaraan we kunnen sleutelen. Om meteen maar prioriteit nummer één aan te tikken: water. Er is genoeg in Zweden maar je moet er wel bewust naar op zoek. Tijdens de tweede dag fietsen waren de bidons als snel op omdat we niet genoeg hadden meegenomen. Nu moet ik zeggen dat het met zo’n waterfilter nog niet zo makkelijk is. Eerst de zak vullen en dan even flink wat onderarmspieren kweken om het door de filter heen te duwen. Het is een hele taak op zich.
Voor de tweede nacht vonden we een schitterend plek langs een brede rivier. Om 4uur ’s nachts werden we wakker met een prachtige schemering op het water. Monique mocht op haar verjaardag lekker uitslapen maar werd al vroeg in het warme zonnetje gezet. Het water hier was goed te drinken na filtering.
De volgende dag belandden we midden in een bos. We hadden flink wat water mee maar praktisch werkt het niet. Even omspoelen, echt afwassen of jezelf goed kunnen wassen gaat dan niet. Voor een dag is dat allemaal niet zo’n probleem. De volgende dag doken we een meertje in. In het bos hadden we voor het eerst ook bezoek van de muggen die ook dorst bleken te hebben.
Een meertje op de kaart betekend hier (waar we nu rijden) nog niet dat je water tegenkomt. Veel kleine weggetjes richting het water komen uit bij privé eigendom. Deze vierde nacht staan we bij iemand in de tuin na dit gevraagd te hebben. We werden erg vriendelijk verwelkomd en kregen een paar liter water.
We vervolgen onze route richting Karlstad waar we over twee dagen zullen arriveren. Hopelijk hebben jullie in Nederland geen waterproblemen maar net zo’n mooi weer als hier.
Na een hele ochtend puzzelen, sorteren en flink wat spierkracht, zat al de bagage in de tassen. Het was veel meer dan we gewend waren dus een uitdaging was het zeker. Zie hier onze inpakkunsten.
Op de valreep kon ik nog met het Janssen vaccin worden ingeënt en kreeg Monique haar tweede prik. We namen een sneltest met officiële testverklaring af bij Spoedtest, gelukkig beide negatief. Toch een hele opluchting dat nu alle papieren rond waren.
Woensdag ochtend waren we al vroeg in de veren, de fietsen achterop de auto, fietstassen erin en wij op de stoelen. Poekie zat ook op de achterbank en kwispelde blij mee met ons Zweden-lied.
Tijdens de rit kreeg ik de langverwachte melding dat Zweden 1 juli naar geel kleurt, de dag dat wij aan zouden komen. Dit maakte dat de laatste beetjes twijfel helemaal verdwenen. De reis liep voorspoedig en we kwamen netjes op tijd aan. Al rennend met bagage door de regen, van de auto naar een afdakje, maakten we ons klaar voor vertrek. Na een afscheidsknuffel liepen we door naar de incheckbalie van de auto’s. Alle papieren waren oké en met een persoonlijke escort werden we richting de boot begeleid. Nog flink wat sjouwwerk en trappen op en neer voor we in onze hut konden neerploffen. De meeste bagage hadden we op de fiets laten zitten. Wat eten, frisse neus, relaxen en daarna naar bed.
In een koude douche hadden we niet veel trek in de ochtend dus stonden we al vroeg in de zon uit te waaien op het dek. Nog een paar uur en dan zouden we aanmeren in Göteborg. De zon scheen daar fel en we reden tussen de vrachtwagens, helicopter en speedboten de ferry af. Even wennen aan het verkeer maar al snel reden we richting het centrum.
De eerste kans om in het Zweeds koffie te bestellen verliep nog niet zo vlekkeloos maar we kregen de jongen wel aan het lachen. Maar trots konden we eindelijk de langverwachte kanelbullar bestellen. Opgeladen kruisden we het centrum om vervolgens via de Sverigesleden de stad achter ons te laten. Een lang fietspad wat paralel aan de hoofdweg lag, leidde ons door de groene boomrijke natuur. Het bergje op en af was weer even wennen maar we hadden al snel de smaak te pakken. Als welkomscadeau werden we getrakteerd op een mooie regenbui. Met de bekende uitspraak hier dat slecht weer niet bestaat, hadden we meteen de volste vertrouwen in onze kleding.
Voor onze eerste nacht hadden we al een plekje op het oog om te wennen aan het wildkamperen. We hadden gehoopt op een shelterplek maar we vonden alleen een kleine vuurplaats. Bij een prachtig meertje vol waterlelies en tussen de blauwe bessen konden we ons tentje opzetten. We mochten eindelijk gebruik maken van de waterfilter wat na enig stuntelen toch aardig ging. Het zelf gedroogde eten beviel prima, thee werd gezet van dennenaalden en blauwe bessen en verder was het nog flink wat gepiel met de organisatie van onze zooi. We kijken uit wat morgen brengt!
Met de zomer(sandalen) aan onze voeten, komt onze droom om in Zweden te fietsen steeds dichterbij. Na flink wat ‘gemaar’ en overwegen hebben we toch de ferry van Kiel richting Gotenburg geboekt. Een grote stap wat de voorbereidingen nu een boost geeft. Eind deze maand zullen we naar het Noorden vertrekken om onze sponsor-fietstocht te starten. Voor het Liliane Fonds zullen we ons twee maanden onderdompelen in de ‘wildernis’ door zoveel mogelijk off-the-grid en zelfvoorzienend te reizen. Hierdoor ook meteen corona-proof.
Afgelopen weekend hebben we cursussen gevolgd om meer skills onder de knie te krijgen om dit doel te realiseren. Monique heeft alle ins en outs geleerd van maaltijdbereiding met voeding uit de natuur. Wildplukken, gebruik van ondergrondse ovens, bakken op speksteen, ect. Zelf volgde ik een cursus op het gebied van survivallen met o.a. shelters bouwen, vuur maken en navigeren. Met nu nog meer kennis staan we te popelen om dit te kunnen inzetten in de praktijk.
De komende weken zullen we onze bagage bijeen sprokkelen, al het gedroogde voedsel veilig verpakken en de verdere voorbereidingen treffen om te kunnen vertrekken. Onderweg nemen we je graag mee door middel van een deze blog. Deze is te vinden mijn website: Handy Wings. Hier staat ook allerlei informatie over onze voorbereidingen, paklijst en keuzes hierin en de info over de sponsortocht zelf.
Nog even duimen dat alles goed gaat met de heenreis, maar daar hebben we nu genoeg vertrouwen in.
Fietsvakantie in Denemarken: Østersøruten (Oostzee route). Een nieuw land om te ontdekken op de fiets. Voorafgaand aan de reis hoorde we veel uiteenlopende verhalen. Wat konden we verwachten?
Met de Flixbus begonnen we het avontuur in Amsterdam. Via een overstap in Hamburg kwamen we in Flensburg. Een goedkope manier van reizen waarbij de fiets vrij gemakkelijk mee gaan. De fietstassen zaten in twee grote Ikea tassen om de bagage bij elkaar te houden. Enorm zwaar maar wel fijn qua het snelle in- en uitladen.
Op de grens Duitsland – Denemarken
We hadden een routeboekje van Bikeline (Duits) met duidelijke kaarten. De route vanaf Flensburg staat achterin vermeld, officieel begint de route in Padborg. Op de gehele route zijn er soms alternatieven die op de kaart worden aangegeven.
Al snel kwamen we erachter dat het land toch niet op Nederland leek wanneer het aankwam op de heuvels. Deze hadden we echt onderschat. Falster was het enige eiland wat vlakker aandeed. Tijdens de eerste dag zaten er meteen twee heftige klimmen die eigenlijk niet te doen waren op het onverharde terrein. Deze hellingen werden op de kaart aangegeven met dikke pijltjes. Maar al fietsende bleken de aanwijzingen niet eenduidig te zijn, halverwege de route veranderde de richting waardoor stijgingen dalen werden en andersom. Soms hebben we stukken afgesneden via de grote weg om heuvelachtige gebieden te omzeilen.
Golvende landschap
De campings waren goed aangegeven. Groot van stuk met vaak veel faciliteiten. Op één camping na hadden ze allemaal een keuken wat zeer luxe was. Ook stoelen of banken waren meestal aanwezig. De ‘natuurcampings’ vonden we het fijnst, minder kolossaal en iets goedkoper.
De route is goed gemarkeerd in beide richtingen. Bijna de gehele 800km is bewegwijzerd met routebordjes nummer 8. Ook staat er vaak op splitsingen het aantal kilometers naar de volgende (grote) plaats. Bij Næstved switcht tweemaal het nummer van de route, wel blijft er op het bord de Østersøruten staan, dit was wat verwarrend.
Markering
We schrokken van prijs op de eerste veer. Al snel bleek het om een retour te gaan, het eiland kon je daardoor van de andere kant weer verlaten. Sommige veerboten meerden maar een paar keer per dag af, wij hadden steeds geluk maar het is wel verstandig hier rekening mee te houden. De brug tussen Korsør en Nyborg is verboden voor fietsers. Hier kan je de trein nemen. In de zomertijden moet je hier een plaats reserveren voor je fiets. Dit nummer kan je bellen via de site. Wij waren op dat moment al op het station waarbij de automaat aangaf dat je moest reserveren.
Halverwege de route (omdat zowel de camping als jeugdherberg in Næstved niet (meer) bestonden), maakten we kennis met shelterplaatsen. Een systeem in Denemarken, vaak onderhouden via de gemeente, om gratis en legaal wild te kamperen. Via de shelter app zijn deze plaatsen te vinden. Soms moet er geboekt worden, soms is het op iemands terrein maar vaak is het gewoon wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Uitzonderlijk mooie plaatsen met indrukwekkende uitzichten. Shelters zijn houten huisjes, begroeid met gras, die aan één kant open zijn. Je kan er je matje uitrollen en in slapen. Wij probeerde er de tent in op te zetten wat net niet paste maar wat wel fijner was qua muggen.
Uitzicht vanuit de shelterplaats
Shelter
De Deense keuken bevat veel vleesgerechten wat ik soms lastig vond als veganist. We hebben vaak zelf gekookt in de avond. Dit was goed te doen. De prijs van de kronen is hoger dan de euro. Omrekenend maakte het ons kopje koffie al snel boven de vier euro. Maar met een beetje creativiteit kom je een heel eind. Koffie zette we vaak met een gasbrander onderweg waardoor we niet hoefde te zoeken naar cafés. In de natuur met een groen uitzicht is dit uiteindelijk toch het mooiste.
De Deense inwoners vonden we over het algemeen erg vriendelijk. Vele spraken redelijk Engels. De taal zelf was lastig te verstaan, het was moeilijk om woorden te onderscheiden. Het schrift daar in tegen had vele herkenbare woorden waardoor we vaak begrepen waar het over ging. Het viel wel op dat alle tekst vaak alleen in het Deens staat, op camping, in cafés en restaurants.
De verharde wegen zijn zeer goed fietsbaar. Vaak een fietspad maar soms ook langs de autoweg. Ook snelle wegen waarbij het af en toe eng was wanneer een vrachtwagen je in haalde. Toch voelden we ons er wel veilig. De staat van de onverharde wegen wisselde, van landweggetjes tot grote kiezelstenen. Toch hebben we alle wegen, al hobbelend, kunnen afleggen.
Fietspad langs de zee
Het landschap is weids, veel akkers met graan en maïsvelden. Bossen, kiezelstranden, grasvelden en vooral veel zee. De grote huizen, vaak met enorme tuinen, hadden op ieder eiland verschillende stijlen. Kleurrijke boerderijtjes met rieten daken, villa’s en vakantiehuisjes. De grote steden beleefden we anders dan hoe we ze in Nederland kennen. Minder chaotisch en groots, meer geordend. De winkels waren ook erg ‘Deens’, weinig bekende namen zoals je deze meestal overal tegenkomt.
Faaborg
We zijn veel mede fietsvakantiegangers tegen gekomen. Met volledige bepakking, elektrische fietsen, ligfietsen, tandems en gezinnen met kids. Toch reden veel mensen de route ook omgekeerd. Achteraf gezien zou dit beter zijn geweest qua wind en berg: de route rijden als een echte acht. Vanaf Padborg eerst onderlangs en na Svendborg de cirkel eerst bovenlangs pakken.
Fietsrotonde binnenin een autorotonde
Al bij al een unieke beleving zoals wij de route hebben ervaren. We hebben erg genoten van de mooie omgeving, het golvende landschap, het wijde gevoel, de Deense cultuur en het prachtige zicht op de zee. Als fietsvakantieland een verrijking maar wel met wat wat training voorafgaand.
De kust
Østersøruten august 2019 review [English]
Cycling holiday in Denmark: Østersøruten (Baltic Sea route). A new country to discover by bicycle. Before the trip we heard many stories. What could we expect? We are we? Monique (64) is a fantastic friend. Did a lot of bike vacations on her own in the past. I’m Merel (29) and have also a background with bike vacations with my parents. It is fine to share this way of traveling.
We started the adventure in Amsterdam with the Flixbus. We arrived in Flensburg via a transfer in Hamburg. An inexpensive way of traveling where it is easy to take the bicycle with us. The panniers were in two large Ikea bags to keep the luggage together. Very heavy but great in terms of the fast loading and unloading.
We had a route guide from Bikeline (German) with clear maps. The route from Flensburg is listed at the back, the route officially starts in Padborg. There are sometimes alternatives along the entire route that are indicated on the map.
Soon we found out that the country did not resemble the Netherlands when it came to the hills. We really underestimated this. Falster, an island was the only one that was flatter. During the first day, there were immediately two heavy climbs that were actually impossible to take on the unpaved terrain. These slopes were indicated on the map with thick arrows. But while cycling, the directions turned out to be ambiguous, halfway along the route the direction changed, causing ascents to become descents and vice versa. Sometimes we cut off sections of the main road to avoid hilly areas.
The campsites were well marked. Large in size, often with many facilities. Except for one campsite, they all had a kitchen which was very luxurious. Chairs or benches were also usually present. We liked the “nature campsites” the best, less colossal and slightly cheaper.
The route is well marked in both directions. Almost the entire 800 km is signposted with route signs number 8. There is also often the number of kilometers to the next (large) place at junctions. At Næstved the number of the route switches twice, but the Østersøruten remains on the sign, which was a bit confusing.
We were shocked by the price on the first spring. It turned out to be a return trip, so you could leave the island from the other side. Some ferries only moored a few times a day, we were always lucky but it is wise to check the departure times. The bridge between Korsør and Nyborg is prohibited for cyclists. Here you can take the train. In summer times you must reserve a place for your bicycle here. You can call a number what you can find on the site. At that time we were already at the station where the machine indicated that you had to make a reservation.
Halfway through the route (because both the camping site and the youth hostel in Næstved did not exist (anymore), we were introduced to shelter places. A system in Denmark, often maintained through the municipality, for free and legal wild camping. These places can be found on a shelter app. Sometimes it is necessary to book, sometimes it is on someone’s property, but often it is just first come, first served. Exceptionally beautiful pitches with impressive views. Shelters are wooden houses, overgrown with grass, which are open on one side. You can roll out your mat and sleep in it. We tried to set up the tent in it, which just did not fit but was nicer in terms of mosquitoes.
The Danish kitchen contains many meat dishes, which I sometimes found difficult as a vegan. We often cooked ourselves in the evening. This was doable. The price of the crowns is higher than the euro. Conversely, it quickly made our cup of coffee over four euros. But with a little creativity you can go a long way. We often made coffee with the gas burner on the way, so we did not have to search for cafes. In nature with a green view, this was ultimately the most beautiful.
We found the Danish residents very friendly in general. Many spoke reasonable English. The language itself was difficult to understand, it was difficult to distinguish words. The script, on the other hand, had many recognizable words so that we often understood what it was about. It was noticeable that all text is often only in Danish, on camping sites, in cafes and restaurants.
The paved roads are very easy to cycle. Often a cycle path, but sometimes also along the motorway. Also fast roads where it was occasionally scary when a truck overtook you. Still, we felt safe there. The condition of the unpaved roads varied, from country roads to large pebbles. Yet we have been able to travel all roads, bumpy.
The landscape is wide, many fields with grain and corn. Forests, pebble beaches, lawns and above all a lot of sea. The large houses, often with huge gardens, had different styles on each island. Colorful farmhouses with thatched roofs, villas and holiday homes. We experienced the big cities differently from how we know them in the Netherlands. Less chaotic and grand, more orderly. The shops were also very “Danish”, little-known names as you usually find them everywhere.
We have met many fellow cycling holidaymakers. With full luggage, electric bicycles, recumbent bicycles, tandems and families with kids. Yet many people also drove the route in reverse. In hindsight, this would have been better in terms of wind and mountain: driving the route like a real eight. From Padborg first along the bottom and after Svendborg first take the circle above.
Conclusion: a unique experience. We really enjoyed the beautiful surroundings, the undulating landscape, the wide feeling, the Danish culture and the beautiful view of the sea. An enrichment as a cycling holiday destination, but with some training beforehand.
In de nacht regen dus lekker alles weer fris en schoon. Twee kilo extra bagage aan regen maar ach, we zijn ondertussen getraind. De tent loopt wel op zijn eind, in de ochtend een gevecht tegen de druppen condens. Goede ochtend motivatie!
Een goede dag. Heuveltjes leken we nu onder de knie te hebben. Koffiestop in Haderslev, leuke plaats met veel chocolade. Jam jam.
We hadden sinds een week een lieve spin zonder web als medereizigers. Zijn discolampje deed het helaas niet meer door de regen. Wel werden we geteisterd door mini vliegjes, snuitkevers en kleine spinnetjes. Zelfs bij de bakker plukte een meneer van Monique haar helm een grote af. We grapte er maar om. We waren ook in trek bij de wespen, ze leken met ons mee te reizen.
Bij de shelter aangekomen in Sønderballe (vertaalt als Klinkt baal…zal ook niet kloppen?).wij hadden ze in ieder geval wel, was de plek gereserveerd door kids. Dus toch nog kamperen op de camping. De laatste mogelijkheid tot een ijskoude duik tussen de duikers. Helaas met harpoon wat het wel weer een beetje luguber maakte. Het zonnetje was een heerlijk cadeautje.
De volgende dag hadden we een dieptepunt als hoogtepunt. Even alles eruit gooien en toen leeg de heuvel verder op. Een uitdaging blijft het elke keer (Monique en de heuvels).
De route hebben we omgegooid en het eindpunt wat verlegd. Rustig aangedaan. Koffie in een rokend bruin café in Aabenra want we waren overal te vroeg nog voor.
Zonnetje deed zijn best. Zelfs nog een lik zonnebrand. Veel langs de snelweg: voor ons snel, voor de auto’s snel. De camping lag net voor Padborg. Opgelucht, we waren er nu bijna. Boeken uitgelezen en lekker ons prakkie weer gegeten (spaghetti, kidneybonen en spinazie…geen aanrader =p )
Ochtend zeer relax. Tent lieten we achter, dus minder bagage. Bij Padborg waar we een eind foto hebben gemaakt nog een kop koffie. Leuk gesprek met twee wandelaars die daar een pelgrimsroute hadden gelopen.
Toen naar Flensburg, haven bekeken en langzaam via het centrum naar de bus. De chauffeurs lachte ons uit met onze reuze ikea bagage tassen en krapte achter hun oren over de fietsen. Ach ja, dan leggen de vrouwen het ze toch gewoon uit. Opgelucht nu op weg naar Hamburg om daar de overstap te maken naar Amsterdam. Nog even en dan zullen jullie weer moeten uitkijken voor ons! ^^
Liefs M
Eind verslag met tips en tricks en de beste foto’s komen later.
Faaborg bleek een leuk stadje te zijn waar we wat hebben rond gelopen. Mooie haventjes hier waar nog veel toeristen komen.
Faaborg
Vanuit de jeugdherberg konden we snel op de fiets. Alles weer droog dus kom maar op met de regen? Wind mee maar alles voelde koud en klam aan. Pittig wat heuveltjes weer. De graanvelden golfden maar werden steeds kaler en de boeren scheurden minder vaak met tractoren langs. We zagen hertjes aan de bosrand. Allerlei wilde bloemenmixen aan de kant van de weg kleurde de grijzige omgeving.
Koffie naast de kippen die ons vol verbazing zaten aan te kijken. En reken maar, wildplassen met meer dan 20 ogen op je billen gericht is best lastig.
We waren rond de middag al in Assens waar we konden opwarmen en lunchen in de haven. Klaar om op zoek te gaan naar de shelter. De beste optie nu met al die regenbuien.
Een mooie plek in een park waar gelukkig niet veel mensen vertoefden. In de slaapzak gekropen en al lezend bijkomen van de dag.
Toch slaap je op een half oor en waren we er alweer met de ochtendgloren bij. Weer wind mee, overwonnen heuvels en buien waarvoor je beter even kan schuilen.
De huizen hier begonnen langzaam meer op die van ons te lijken. Nog steeds groot maar minder kleurrijk en steeds minder vaak daken van stro.
Ook vandaag reden we naar een shelter vlakbij Middelfart. Een betoverende plek met een prachtig uitzicht. Wilde stroming, kwallen, blauwe zeester en fris water.
Uitzocht vanuit de shelter/tent
We kregen dit keer buren, een jongen en een meisje met de fiets. Daarna nog een gezin met bijlen en kapmessen…in staat op een fikkie te stoken wat ons nog niet was gelukt.
In de ochtend bleek er nog een man te zijn neergedaald in één van de vier shelters. Stilletjes pakten we in. Het koppel wees ons op het water. Mini dolfijntjes kwamen af en toe boven. Toch een verrassing!
Weg in de regen, een ochtend knipperlichten regenjassen. Ach ja, de zon deed nu ook zijn best en warmde ons weer op.
Tijdens de lunch in Kolding werden we overlopen door Duitse padvindertjes. We kwamen hier een soort Bever tegen waar we een nieuw gastankje konden kopen. In Denemarken zie je weinig bekende winkels, naast Jysk, Lidl en Aldi behouden ze hun eigen cultuur. Begrijpelijk als je het weer van Nederland hebt, het landschap van Spanje, het eten van Duitsland en de heuvels van Frankrijk.
We kwamen aan op een bijna verlaten camping. Het seizoen loopt op zijn eind en dat is te zien. We zitten nog steeds te wachten tot de eigenaar terugkomt (als hij komt). Maar de tent staat en we kunnen slapen. Nog maar een paar nachtjes.
Net op tijd de tent droog in kunnen pakken. De wind was wat gedraaid waardoor we lekker door konden trappen. We schoten langs de lievelijk gekleurde huisjes met strodaken, afgewerkt met een houten frame om het allemaal op zijn plek te houden.
Al vroeg in Skaelskør, tijd voor koffie. Een schattige pop-up winkel was gelukkig al open. Even warm worden na de ochtend miezer, het zou er qua weer niet beter op gaan worden.
Door naar Korsør waar weer een hindernis lag te wachten. Er liep een snelweg naar het volgende eiland waar we helaas niet op mochten fietsen. De trein was de enige optie. Op het station bleek dat we een fietsplek moesten reserveren. Oké, Merel ging bellen…en Engels praten…en uiteindelijk de juiste kaartjes uit de automaat krijgen. Volgens Monique waren mijn pupillen groter dan mijn ogen maar het was wel mooi gelukt!
Station
Toen de trein eenmaal kwam was er een Nederlands stel wat al met fietsen in de trein zat die ons gelukkig hielpen. De instap in de trein was hoger dan we hadden verwacht. Opgelucht konden we na dit avontuur weer ademhalen. Lunch op het station na de brug, harde regen en koude wind. Veel van de brug zelf niet gezien, leek vanuit de verte wel op de Golden Bridge.
Zoek de brug
Pittig doortrappen tot de camping waar we vrij verzopen aankwamen. Ze hadden gelukkig een houten huisje vrij waar we gebruik van konden maken. Met een boek op bed doorwarmen.
Huisje
In Svenborg kwamen we opnieuw aan, de eerste looping van de 8 hadden we voltooid. Na een Vietnamese lunch fietste we al zonder kaart de stad door. Een herkansing voor de enorme stijle heuvel. Nu bijna in 1x gehaald.
En ja hor, weer een lekke band na deze plaats. Nu bij Monique. Met bandenlichters in de aanslag was de klus snel geklaard.
We waren op zoek naar een shelterplaats die we via de app hadden uitgezocht. Het bleek iemands tuin te zijn. Mensen die dol op de natuur waren en dit graag met anderen wilde delen. De shelter was helaas al geboekt maar ons tentje opzetten was geen probleem. Op loop afstand de zee, een lekkere ijskoude duik als toetje en vroeg naar bed. Wat kan een mens moe zijn.
Vanaf 5 uur was het aan het regenen. De tent vond dit na 3 uur toch minder leuk en drupte een beetje naar binnen. We besloten er toch maar uit te gaan. Onder een dichte boom ontbijt en toen alles nat in de tas. Regenpak aan, gaan met die banaan (oké, die was al op natuurlijk).
Tijdens de 2 uur fietsen naar Faaborg bleef het regenen. Ondanks het mooie landschap deed het deprimerend aan. Ook de heuveltjes werden er niet leuker op. In het plaatsje besloten we de jeugdherberg te proberen. We konden gelukkig al terecht. Genoten van het mooie plaatsje (ja, het was eindelijk droog!), opgewarmd en tijd om weer verder te lezen. Morgen nog 1 dag regen en daarna hopen we jullie weer meer rozengeur en zonneschijn-verhalen te vertellen.
De ene dag liet Merel alles uit haar handen vallen, de volgende dag Monique. Nu was ik aan de beurt. De dames werden lachend wakker door de leeglopen luchtbedden waar ik de stop had uitgetrokken.
Een prachtige tocht door het bos met rechts de zee tussen de bomen door. Fantastische plek om koffie te drinken. Door het hobbelige pad werd ik misselijk en liet me daarom uit de voortas trillen. Geen stap wilde ik meer verder. Monique hoorde nog een klap maar dacht dat het wat anders was. Dag dag, hobbel maar lekker verder.
Koffiepauze
Dat was het eind van Val-ster al. Wij fietste verder. Enorm veel mooie vlinders langs het pad, hertjes, een eekhoorn met een witte kring op zijn staart, een hermelijn-achtig diertje en zeekoeien (koeien die voor de zee stonden).
De camping had een beetje de stijl van ‘ik vertrek’. Tent op een soort pier, vervallen huisje, pracht uitzicht. Perfect dus.
En ja, hier mochten we overheen
Daar gingen we weer. Nu met regen en veel wind. Vanaf nu zouden we meer westelijke richting gaan fietsen dus dat zou pittig gaan worden. Heuvel op en af. Toch ging het wel lekker. Dubbel ontbijt, energie bij tanken.
We waren een stukje afgesneden en erg happy met een bushokje waar we even uit de wind konden lunchen. Wat kan je dan blij zijn met de simpelste dingen.
De route deed wat vreemd, we volgde steeds de 8 maar nu werd het 7 en opeens reden we op een voetpad. Het zou wel kloppen…van al de heuveltjes die op de kaart stonden klopte ook geen drol.
We reden Næstved binnen, meteen een berg op maar wat waren we blij dat we er waren. Wat drinken en toen op zoek naar de camping. Vragen, geen camping. Zoekend naar een jeugdherberg, geen jeugdherberg. Wat hebben we lopen mopperen op het routeboekje.
Toch maar op zoek naar de shelterplaats (soort paalkamperen in Nederland). Midden in een dennenbos park twee kleine houten shelters. De binnen tent er een soort van in gewurmd. Bekaf, voldaan en lekker smerig.
Een wat rommelige nacht maar we konden een uurtje langer uitslapen omdat de supermarkt laat openging. Water, altijd prioriteit nummer één. Ontbijtje voor de winkel met Deense vrouwen die dat blijkbaar maar niets vonden. Gelukkig konden we er niets van verstaan.
Via een snellere vlakke route de stad uit, route 51 nu opeens? Opgelucht, toch lekker rustig aan. Kopje thee hier, kopje koffie daar. Nog steeds erg blij met mijn jetboil, water kookt als een tierelier.
Tegenwind alweer vandaag met aardige heuvels. Voor 12 uur nog besloten we dat het genoeg was. Een fijne camping met een warme douche. Lekker in het zonnetje nog even en ontspannen.
Verrast door een stortbui maar dat maakte nu niets meer uit. Droog onder de panne.
Vroegertje, wat een lol weer. Tentje droog, tijd voor een dagje rust. Lolly wordt ook een dagje ouder en zadelpijn is ook niet alles. We snijden een klein stukje af want de dijk van gisteren vervloeken we nog steeds. Lekker een schuin windje mee.
Tussen de pruimen en de appeltjes koffie. Een smal fietspadje met aan beide zijde struiken en bomen. Monique kwam op het idee haar zadel wat te kantelen wat meteen beter zat. Ik was blij dat ik weer een lach op de gezichten van de dames kon toveren. Zelfs mijn lolletjes hadden gister geen effect meer.
Vroeg kwamen we aan in Maribo, een snoepig stadje. In een heerlijk luie stoel genieten van een heerlijke koffie. Het stadje had hele unieke winkeltjes wat het een erg leuke sfeer gaf.
Lollypop in Maribo
Aan de overzijde van het meer lekker zitten lezen tot de receptie van de camping open ging. Ik smolt wel bijna in de zon terwijl de wangen van de vrouwen rood kleurden.
Tent stond snel op, nog even boodschappen doen en toe gingen de twee dappere dames een duik nemen. Brr, veel te koud nog voor mij. Lekker eten daarna en toen snel de tent in vanwege de regen. Heerlijk zo’n dagje rust.
De volgende ochtend hadden ze hun ritme alweer vroeg te pakken. Ik draaide me nog een keer om en poef, de tent was al ingepakt en de bakjes gevuld met ontbijt.
Ik zat weer op het stuur en lachend moedigde ik de vrouwen aan. ‘Lolbroek’, noemde ze me. Grapjassen, ik heb niet eens een broek aan. De wind stond goed en we gingen in snel tempo door. De eindeloze graanvelden werden leeggehaald en grote tractoren reden langs met strooibalen.
Een koffiestopje langs de weg. Één of andere lollig persoon heeft helaas geen bankjes meer geplaatst. Via een brug reden we het volgende eiland op, Falster. Ik besloot nog een stukje mee te gaan omdat ik twijfelde of het allemaal wel goed zou komen.
Een stuk stevige zijwind stopte de dames niet. Wat een bikkels weer. Er kwamen weer wat meer heuveltjes maar ook deze werden beklommen. Vroeg arriveerde we in Marielyst, een soort van Zandvoort maar dan compleet anders. Even lekker genoten van de sfeer.
Op de camping hadden we een veldje voor ons alleen. Vijf minuutje fietsen en toen stonden we bij een prachtig strandje. Het water was hier nog even kouder. Opgefrist door naar het stadje voor pizza en salade. Dat hadden we echt even nodig. Merel keek op het laatst namelijk wel heel hongerig naar me.
We ontmoette val-ster. Hij zou mijn plekje morgen innemen. Ik kan nu met een gerust hart terug naar huis keren. Lieve groetjes nog van Lolly.
Heerlijk geslapen tussen de dames maar wat waren ze vroeg wakker. Vol enthousiasme begonnen ze aan de dag die al vrij pittig begon. De kaart gaf alleen de ‘stijle’ afdalingen aan die naar ons idee toch minder schuin gingen dan de stevige klimmetjes. Met een wolkje boven onze hoofden met een koffiegeur erin trapte we door richting pont. Weer exact op tijd, dus koffiestop op de boot.
En ja hor, Merel kreeg het voor elkaar om een lekke band te krijgen. De zuinige Hollander had bespaard op een nieuwe voorband, dat krijg je er nou van. Bandenplakspullen bleken vergeten te zijn. Ik kreeg er een hard hoofd in dat het goed zou komen, daar ben ik kei goed in. Toch kozen de dames ervoor eerst te lunchen, bij te komen en toen tussen een stortbui door een fietsenmaker te vinden. Na een uurtje, warme chocolademelk en raw bars met violen en koriander konden we er weer tegen aan.
Over een mega hoge brug. Wat was ik blij dat ik niet zo licht ben, eraf waaien was geen prettig vooruitzicht. Er volgde wat vlakker terrein. Wat gingen we lekker hard.
De camping was nog in aanbouw maar met voldoende plek. In de keuken konden we vertoeven met de doperwten van langs de weg en een e-reader. Het strandje was zoek, buiten waren buitjes en in de tent twee slapende fietsers. Welterusten riep ik maar zonder antwoord.
Lezend in de keuken
Een natte tent maar een droge zonnige dag. Over een brug waar we een mini eiland passeerde. Ik ontmoette Siø en zwaaide blozend naar haar. Toch ging de tocht door, dwars over het volgende eiland. Wat gingen we goed.
Merel was blijkbaar erg aantrekkelijk, jammer genoeg door een ander soort. De jeukende rode zoentjes waren niet echt welkom. Er kwam nog een boot. Ik begon te twijfelen. Uiteindelijk zei ik de dames gedag, ik wilde toch naar huis, naar mijn eigen soort. Daar waren er nog veel meer van. Ze lieten me achter op de boot met een boodschap of de vinder me thuis wilde brengen.
We zwaaide Søby uit en volgde de duidelijk aangegeven route naar Nakskov. Een wat groter stadje aan de zee. Vanaf hier zouden we een stuk over de dijk gaan fietsen. Vol moed begonnen we aan het grindjespad.
Al snel ging het niet makkelijk meer. Tegenwind waar we het niet hadden verwacht en op de dijk. Inderdaad net Nederland. Poef dat was afzien. Na bikkelen, zweten en bijna tranen kwamen we toch bij de camping. Poef daar zaten we gevloerd. Er kwam iemand aan om ons te helpen. Hij stelde zich voor als Lollie. Toepasselijke naam vonden we nu we op Lolland waren gearriveerd. Nu maar even bijkomen. Lollie reist morgen een stukje met ons mee als gids. Leuk!
Dikke knuffel
Monique en Merel
From Søby to Lollie (lollypop)
Slept wonderfully between the ladies, but they woke up early. Full of enthusiasm they started the day, which started quite spicy. The map only indicated the ‘steep’ descents which, in our opinion, were less inclined than the steep climbs. With a cloud above our heads with a coffee scent in it, we pedaled on towards the ferry. Exactly on time again, so coffee stop on the boat.
And yes, Merel managed to get a flat tire. The thrifty Dutchman had saved on a new front tire, that’s what you get from it. Tire repair equipment turned out to be forgotten. It made me hard to believe that it would be okay, I am very good at that. Yet the ladies chose to have lunch first, to relax and then to find a bicycle repairer amid a downpour. After an hour, hot chocolate and raw bars with violins and coriander, we were ready for it again.
About a mega high bridge. How glad I was that I am not so light, blowing off was not a pleasant prospect. Somewhat flatter terrain followed. How fast we went.
The campsite was still under construction but with enough space. In the kitchen we could linger with the peas from the road and an e-reader. The beach was missing, there were showers outside and two sleeping cyclists in the tent. Good night I shouted without answer.
A wet tent but a dry sunny day. Over a bridge where we passed a mini island. I met Siø and gave her a blushing wave. Yet the journey continued, across the next island. How well we went.
Apparently Merel was very attractive, unfortunately by a different species. The itchy red kisses weren’t really welcome. Another boat came. I started to have doubts. Finally I said goodbye to the ladies, I wanted to go home after all, after my own kind. There were many more of those. They left me on the boat with a message asking the finder to take me home.
We waved goodbye to Søby and followed the clearly marked route to Nakskov. A somewhat larger town on the sea. From here we would cycle a bit over the dike. Full of courage we started the gravel path.
Soon it was not easy anymore. Headwind where we had not expected it and on the dike. Indeed just the Netherlands. Poof that was tough. After hard work, sweating and almost tears, we arrived at the campsite. Poof there we sat floored. Someone arrived to help us. He introduced himself as Lollie. We found a suitable name now that we had arrived at Lolland. Now just relax. Tomorrow Lollie will travel a bit with us as a guide. Fun!
