Fietsvakantie in Denemarken: Østersøruten (Oostzee route).
Een nieuw land om te ontdekken op de fiets. Voorafgaand aan de reis hoorde we veel uiteenlopende verhalen. Wat konden we verwachten?

Met de Flixbus begonnen we het avontuur in Amsterdam. Via een overstap in Hamburg kwamen we in Flensburg. Een goedkope manier van reizen waarbij de fiets vrij gemakkelijk mee gaan. De fietstassen zaten in twee grote Ikea tassen om de bagage bij elkaar te houden. Enorm zwaar maar wel fijn qua het snelle in- en uitladen.

We hadden een routeboekje van Bikeline (Duits) met duidelijke kaarten. De route vanaf Flensburg staat achterin vermeld, officieel begint de route in Padborg. Op de gehele route zijn er soms alternatieven die op de kaart worden aangegeven.

Al snel kwamen we erachter dat het land toch niet op Nederland leek wanneer het aankwam op de heuvels. Deze hadden we echt onderschat. Falster was het enige eiland wat vlakker aandeed. Tijdens de eerste dag zaten er meteen twee heftige klimmen die eigenlijk niet te doen waren op het onverharde terrein. Deze hellingen werden op de kaart aangegeven met dikke pijltjes. Maar al fietsende bleken de aanwijzingen niet eenduidig te zijn, halverwege de route veranderde de richting waardoor stijgingen dalen werden en andersom. Soms hebben we stukken afgesneden via de grote weg om heuvelachtige gebieden te omzeilen.

De campings waren goed aangegeven. Groot van stuk met vaak veel faciliteiten. Op één camping na hadden ze allemaal een keuken wat zeer luxe was. Ook stoelen of banken waren meestal aanwezig. De ‘natuurcampings’ vonden we het fijnst, minder kolossaal en iets goedkoper.

De route is goed gemarkeerd in beide richtingen. Bijna de gehele 800km is bewegwijzerd met routebordjes nummer 8. Ook staat er vaak op splitsingen het aantal kilometers naar de volgende (grote) plaats. Bij Næstved switcht tweemaal het nummer van de route, wel blijft er op het bord de Østersøruten staan, dit was wat verwarrend.

We schrokken van prijs op de eerste veer. Al snel bleek het om een retour te gaan, het eiland kon je daardoor van de andere kant weer verlaten. Sommige veerboten meerden maar een paar keer per dag af, wij hadden steeds geluk maar het is wel verstandig hier rekening mee te houden. De brug tussen Korsør en Nyborg is verboden voor fietsers. Hier kan je de trein nemen. In de zomertijden moet je hier een plaats reserveren voor je fiets. Dit nummer kan je bellen via de site. Wij waren op dat moment al op het station waarbij de automaat aangaf dat je moest reserveren.

Halverwege de route (omdat zowel de camping als jeugdherberg in Næstved niet (meer) bestonden), maakten we kennis met shelterplaatsen. Een systeem in Denemarken, vaak onderhouden via de gemeente, om gratis en legaal wild te kamperen. Via de shelter app zijn deze plaatsen te vinden. Soms moet er geboekt worden, soms is het op iemands terrein maar vaak is het gewoon wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Uitzonderlijk mooie plaatsen met indrukwekkende uitzichten. Shelters zijn houten huisjes, begroeid met gras, die aan één kant open zijn. Je kan er je matje uitrollen en in slapen. Wij probeerde er de tent in op te zetten wat net niet paste maar wat wel fijner was qua muggen.

De Deense keuken bevat veel vleesgerechten wat ik soms lastig vond als veganist. We hebben vaak zelf gekookt in de avond. Dit was goed te doen. De prijs van de kronen is hoger dan de euro. Omrekenend maakte het ons kopje koffie al snel boven de vier euro. Maar met een beetje creativiteit kom je een heel eind. Koffie zette we vaak met een gasbrander onderweg waardoor we niet hoefde te zoeken naar cafés. In de natuur met een groen uitzicht is dit uiteindelijk toch het mooiste.

De Deense inwoners vonden we over het algemeen erg vriendelijk. Vele spraken redelijk Engels. De taal zelf was lastig te verstaan, het was moeilijk om woorden te onderscheiden. Het schrift daar in tegen had vele herkenbare woorden waardoor we vaak begrepen waar het over ging. Het viel wel op dat alle tekst vaak alleen in het Deens staat, op camping, in cafés en restaurants.

De verharde wegen zijn zeer goed fietsbaar. Vaak een fietspad maar soms ook langs de autoweg. Ook snelle wegen waarbij het af en toe eng was wanneer een vrachtwagen je in haalde. Toch voelden we ons er wel veilig. De staat van de onverharde wegen wisselde, van landweggetjes tot grote kiezelstenen. Toch hebben we alle wegen, al hobbelend, kunnen afleggen.

Het landschap is weids, veel akkers met graan en maïsvelden. Bossen, kiezelstranden, grasvelden en vooral veel zee. De grote huizen, vaak met enorme tuinen, hadden op ieder eiland verschillende stijlen. Kleurrijke boerderijtjes met rieten daken, villa’s en vakantiehuisjes. De grote steden beleefden we anders dan hoe we ze in Nederland kennen. Minder chaotisch en groots, meer geordend. De winkels waren ook erg ‘Deens’, weinig bekende namen zoals je deze meestal overal tegenkomt.

We zijn veel mede fietsvakantiegangers tegen gekomen. Met volledige bepakking, elektrische fietsen, ligfietsen, tandems en gezinnen met kids. Toch reden veel mensen de route ook omgekeerd. Achteraf gezien zou dit beter zijn geweest qua wind en berg: de route rijden als een echte acht. Vanaf Padborg eerst onderlangs en na Svendborg de cirkel eerst bovenlangs pakken.

Al bij al een unieke beleving zoals wij de route hebben ervaren. We hebben erg genoten van de mooie omgeving, het golvende landschap, het wijde gevoel, de Deense cultuur en het prachtige zicht op de zee. Als fietsvakantieland een verrijking maar wel met wat wat training voorafgaand.

Østersøruten august 2019 review [English]

Cycling holiday in Denmark: Østersøruten (Baltic Sea route).
A new country to discover by bicycle. Before the trip we heard many stories. What could we expect? We are we? Monique (64) is a fantastic friend. Did a lot of bike vacations on her own in the past. I’m Merel (29) and have also a background with bike vacations with my parents. It is fine to share this way of traveling.

We started the adventure in Amsterdam with the Flixbus. We arrived in Flensburg via a transfer in Hamburg. An inexpensive way of traveling where it is easy to take the bicycle with us. The panniers were in two large Ikea bags to keep the luggage together. Very heavy but great in terms of the fast loading and unloading.

We had a route guide from Bikeline (German) with clear maps. The route from Flensburg is listed at the back, the route officially starts in Padborg. There are sometimes alternatives along the entire route that are indicated on the map.

Soon we found out that the country did not resemble the Netherlands when it came to the hills. We really underestimated this. Falster, an island was the only one that was flatter. During the first day, there were immediately two heavy climbs that were actually impossible to take on the unpaved terrain. These slopes were indicated on the map with thick arrows. But while cycling, the directions turned out to be ambiguous, halfway along the route the direction changed, causing ascents to become descents and vice versa. Sometimes we cut off sections of the main road to avoid hilly areas.

The campsites were well marked. Large in size, often with many facilities. Except for one campsite, they all had a kitchen which was very luxurious. Chairs or benches were also usually present. We liked the “nature campsites” the best, less colossal and slightly cheaper.

The route is well marked in both directions. Almost the entire 800 km is signposted with route signs number 8. There is also often the number of kilometers to the next (large) place at junctions. At Næstved the number of the route switches twice, but the Østersøruten remains on the sign, which was a bit confusing.

We were shocked by the price on the first spring. It turned out to be a return trip, so you could leave the island from the other side. Some ferries only moored a few times a day, we were always lucky but it is wise to check the departure times. The bridge between Korsør and Nyborg is prohibited for cyclists. Here you can take the train. In summer times you must reserve a place for your bicycle here. You can call a number what you can find on the site. At that time we were already at the station where the machine indicated that you had to make a reservation.

Halfway through the route (because both the camping site and the youth hostel in Næstved did not exist (anymore), we were introduced to shelter places. A system in Denmark, often maintained through the municipality, for free and legal wild camping. These places can be found on a shelter app. Sometimes it is necessary to book, sometimes it is on someone’s property, but often it is just first come, first served. Exceptionally beautiful pitches with impressive views. Shelters are wooden houses, overgrown with grass, which are open on one side. You can roll out your mat and sleep in it. We tried to set up the tent in it, which just did not fit but was nicer in terms of mosquitoes.

The Danish kitchen contains many meat dishes, which I sometimes found difficult as a vegan. We often cooked ourselves in the evening. This was doable. The price of the crowns is higher than the euro. Conversely, it quickly made our cup of coffee over four euros. But with a little creativity you can go a long way. We often made coffee with the gas burner on the way, so we did not have to search for cafes. In nature with a green view, this was ultimately the most beautiful.

We found the Danish residents very friendly in general. Many spoke reasonable English. The language itself was difficult to understand, it was difficult to distinguish words. The script, on the other hand, had many recognizable words so that we often understood what it was about. It was noticeable that all text is often only in Danish, on camping sites, in cafes and restaurants.

The paved roads are very easy to cycle. Often a cycle path, but sometimes also along the motorway. Also fast roads where it was occasionally scary when a truck overtook you. Still, we felt safe there. The condition of the unpaved roads varied, from country roads to large pebbles. Yet we have been able to travel all roads, bumpy.

The landscape is wide, many fields with grain and corn. Forests, pebble beaches, lawns and above all a lot of sea. The large houses, often with huge gardens, had different styles on each island. Colorful farmhouses with thatched roofs, villas and holiday homes. We experienced the big cities differently from how we know them in the Netherlands. Less chaotic and grand, more orderly. The shops were also very “Danish”, little-known names as you usually find them everywhere.

We have met many fellow cycling holidaymakers. With full luggage, electric bicycles, recumbent bicycles, tandems and families with kids. Yet many people also drove the route in reverse. In hindsight, this would have been better in terms of wind and mountain: driving the route like a real eight. From Padborg first along the bottom and after Svendborg first take the circle above.

Conclusion: a unique experience. We really enjoyed the beautiful surroundings, the undulating landscape, the wide feeling, the Danish culture and the beautiful view of the sea. An enrichment as a cycling holiday destination, but with some training beforehand.

In de nacht regen dus lekker alles weer fris en schoon. Twee kilo extra bagage aan regen maar ach, we zijn ondertussen getraind. De tent loopt wel op zijn eind, in de ochtend een gevecht tegen de druppen condens. Goede ochtend motivatie!

Een goede dag. Heuveltjes leken we nu onder de knie te hebben. Koffiestop in Haderslev, leuke plaats met veel chocolade. Jam jam.

We hadden sinds een week een lieve spin zonder web als medereizigers. Zijn discolampje deed het helaas niet meer door de regen. Wel werden we geteisterd door mini vliegjes, snuitkevers en kleine spinnetjes. Zelfs bij de bakker plukte een meneer van Monique haar helm een grote af. We grapte er maar om. We waren ook in trek bij de wespen, ze leken met ons mee te reizen.

Bij de shelter aangekomen in Sønderballe (vertaalt als Klinkt baal…zal ook niet kloppen?).wij hadden ze in ieder geval wel, was de plek gereserveerd door kids. Dus toch nog kamperen op de camping. De laatste mogelijkheid tot een ijskoude duik tussen de duikers. Helaas met harpoon wat het wel weer een beetje luguber maakte. Het zonnetje was een heerlijk cadeautje.

De volgende dag hadden we een dieptepunt als hoogtepunt. Even alles eruit gooien en toen leeg de heuvel verder op. Een uitdaging blijft het elke keer (Monique en de heuvels).

De route hebben we omgegooid en het eindpunt wat verlegd. Rustig aangedaan. Koffie in een rokend bruin café in Aabenra want we waren overal te vroeg nog voor.

Zonnetje deed zijn best. Zelfs nog een lik zonnebrand. Veel langs de snelweg: voor ons snel, voor de auto’s snel. De camping lag net voor Padborg. Opgelucht, we waren er nu bijna. Boeken uitgelezen en lekker ons prakkie weer gegeten (spaghetti, kidneybonen en spinazie…geen aanrader =p )

Ochtend zeer relax. Tent lieten we achter, dus minder bagage. Bij Padborg waar we een eind foto hebben gemaakt nog een kop koffie. Leuk gesprek met twee wandelaars die daar een pelgrimsroute hadden gelopen.

Toen naar Flensburg, haven bekeken en langzaam via het centrum naar de bus. De chauffeurs lachte ons uit met onze reuze ikea bagage tassen en krapte achter hun oren over de fietsen. Ach ja, dan leggen de vrouwen het ze toch gewoon uit. Opgelucht nu op weg naar Hamburg om daar de overstap te maken naar Amsterdam. Nog even en dan zullen jullie weer moeten uitkijken voor ons! ^^

Liefs M

Eind verslag met tips en tricks en de beste foto’s komen later.

Faaborg bleek een leuk stadje te zijn waar we wat hebben rond gelopen. Mooie haventjes hier waar nog veel toeristen komen.

Vanuit de jeugdherberg konden we snel op de fiets. Alles weer droog dus kom maar op met de regen? Wind mee maar alles voelde koud en klam aan. Pittig wat heuveltjes weer. De graanvelden golfden maar werden steeds kaler en de boeren scheurden minder vaak met tractoren langs. We zagen hertjes aan de bosrand. Allerlei wilde bloemenmixen aan de kant van de weg kleurde de grijzige omgeving.

Koffie naast de kippen die ons vol verbazing zaten aan te kijken. En reken maar, wildplassen met meer dan 20 ogen op je billen gericht is best lastig.

We waren rond de middag al in Assens waar we konden opwarmen en lunchen in de haven. Klaar om op zoek te gaan naar de shelter. De beste optie nu met al die regenbuien.

Een mooie plek in een park waar gelukkig niet veel mensen vertoefden. In de slaapzak gekropen en al lezend bijkomen van de dag.

Toch slaap je op een half oor en waren we er alweer met de ochtendgloren bij. Weer wind mee, overwonnen heuvels en buien waarvoor je beter even kan schuilen.

De huizen hier begonnen langzaam meer op die van ons te lijken. Nog steeds groot maar minder kleurrijk en steeds minder vaak daken van stro.

Ook vandaag reden we naar een shelter vlakbij Middelfart. Een betoverende plek met een prachtig uitzicht. Wilde stroming, kwallen, blauwe zeester en fris water.

We kregen dit keer buren, een jongen en een meisje met de fiets. Daarna nog een gezin met bijlen en kapmessen…in staat op een fikkie te stoken wat ons nog niet was gelukt.

In de ochtend bleek er nog een man te zijn neergedaald in één van de vier shelters. Stilletjes pakten we in. Het koppel wees ons op het water. Mini dolfijntjes kwamen af en toe boven. Toch een verrassing!

Weg in de regen, een ochtend knipperlichten regenjassen. Ach ja, de zon deed nu ook zijn best en warmde ons weer op.

Tijdens de lunch in Kolding werden we overlopen door Duitse padvindertjes. We kwamen hier een soort Bever tegen waar we een nieuw gastankje konden kopen. In Denemarken zie je weinig bekende winkels, naast Jysk, Lidl en Aldi behouden ze hun eigen cultuur. Begrijpelijk als je het weer van Nederland hebt, het landschap van Spanje, het eten van Duitsland en de heuvels van Frankrijk.

We kwamen aan op een bijna verlaten camping. Het seizoen loopt op zijn eind en dat is te zien. We zitten nog steeds te wachten tot de eigenaar terugkomt (als hij komt). Maar de tent staat en we kunnen slapen. Nog maar een paar nachtjes.

Net op tijd de tent droog in kunnen pakken. De wind was wat gedraaid waardoor we lekker door konden trappen. We schoten langs de lievelijk gekleurde huisjes met strodaken, afgewerkt met een houten frame om het allemaal op zijn plek te houden.

Al vroeg in Skaelskør, tijd voor koffie. Een schattige pop-up winkel was gelukkig al open. Even warm worden na de ochtend miezer, het zou er qua weer niet beter op gaan worden.

Door naar Korsør waar weer een hindernis lag te wachten. Er liep een snelweg naar het volgende eiland waar we helaas niet op mochten fietsen. De trein was de enige optie. Op het station bleek dat we een fietsplek moesten reserveren. Oké, Merel ging bellen…en Engels praten…en uiteindelijk de juiste kaartjes uit de automaat krijgen. Volgens Monique waren mijn pupillen groter dan mijn ogen maar het was wel mooi gelukt!

Toen de trein eenmaal kwam was er een Nederlands stel wat al met fietsen in de trein zat die ons gelukkig hielpen. De instap in de trein was hoger dan we hadden verwacht. Opgelucht konden we na dit avontuur weer ademhalen. Lunch op het station na de brug, harde regen en koude wind. Veel van de brug zelf niet gezien, leek vanuit de verte wel op de Golden Bridge.

Pittig doortrappen tot de camping waar we vrij verzopen aankwamen. Ze hadden gelukkig een houten huisje vrij waar we gebruik van konden maken. Met een boek op bed doorwarmen.

In Svenborg kwamen we opnieuw aan, de eerste looping van de 8 hadden we voltooid. Na een Vietnamese lunch fietste we al zonder kaart de stad door. Een herkansing voor de enorme stijle heuvel. Nu bijna in 1x gehaald.

En ja hor, weer een lekke band na deze plaats. Nu bij Monique. Met bandenlichters in de aanslag was de klus snel geklaard.

We waren op zoek naar een shelterplaats die we via de app hadden uitgezocht. Het bleek iemands tuin te zijn. Mensen die dol op de natuur waren en dit graag met anderen wilde delen. De shelter was helaas al geboekt maar ons tentje opzetten was geen probleem. Op loop afstand de zee, een lekkere ijskoude duik als toetje en vroeg naar bed. Wat kan een mens moe zijn.

Vanaf 5 uur was het aan het regenen. De tent vond dit na 3 uur toch minder leuk en drupte een beetje naar binnen. We besloten er toch maar uit te gaan. Onder een dichte boom ontbijt en toen alles nat in de tas. Regenpak aan, gaan met die banaan (oké, die was al op natuurlijk).

Tijdens de 2 uur fietsen naar Faaborg bleef het regenen. Ondanks het mooie landschap deed het deprimerend aan. Ook de heuveltjes werden er niet leuker op. In het plaatsje besloten we de jeugdherberg te proberen. We konden gelukkig al terecht. Genoten van het mooie plaatsje (ja, het was eindelijk droog!), opgewarmd en tijd om weer verder te lezen. Morgen nog 1 dag regen en daarna hopen we jullie weer meer rozengeur en zonneschijn-verhalen te vertellen.

Lieve groetjes en natte knuffels. M

De ene dag liet Merel alles uit haar handen vallen, de volgende dag Monique. Nu was ik aan de beurt. De dames werden lachend wakker door de leeglopen luchtbedden waar ik de stop had uitgetrokken.

Een prachtige tocht door het bos met rechts de zee tussen de bomen door. Fantastische plek om koffie te drinken. Door het hobbelige pad werd ik misselijk en liet me daarom uit de voortas trillen. Geen stap wilde ik meer verder. Monique hoorde nog een klap maar dacht dat het wat anders was. Dag dag, hobbel maar lekker verder.

Dat was het eind van Val-ster al. Wij fietste verder. Enorm veel mooie vlinders langs het pad, hertjes, een eekhoorn met een witte kring op zijn staart, een hermelijn-achtig diertje en zeekoeien (koeien die voor de zee stonden).

De camping had een beetje de stijl van ‘ik vertrek’. Tent op een soort pier, vervallen huisje, pracht uitzicht. Perfect dus.

Daar gingen we weer. Nu met regen en veel wind. Vanaf nu zouden we meer westelijke richting gaan fietsen dus dat zou pittig gaan worden. Heuvel op en af. Toch ging het wel lekker. Dubbel ontbijt, energie bij tanken.

We waren een stukje afgesneden en erg happy met een bushokje waar we even uit de wind konden lunchen. Wat kan je dan blij zijn met de simpelste dingen.

De route deed wat vreemd, we volgde steeds de 8 maar nu werd het 7 en opeens reden we op een voetpad. Het zou wel kloppen…van al de heuveltjes die op de kaart stonden klopte ook geen drol.

We reden Næstved binnen, meteen een berg op maar wat waren we blij dat we er waren. Wat drinken en toen op zoek naar de camping. Vragen, geen camping. Zoekend naar een jeugdherberg, geen jeugdherberg. Wat hebben we lopen mopperen op het routeboekje.

Toch maar op zoek naar de shelterplaats (soort paalkamperen in Nederland). Midden in een dennenbos park twee kleine houten shelters. De binnen tent er een soort van in gewurmd. Bekaf, voldaan en lekker smerig.

Een wat rommelige nacht maar we konden een uurtje langer uitslapen omdat de supermarkt laat openging. Water, altijd prioriteit nummer één. Ontbijtje voor de winkel met Deense vrouwen die dat blijkbaar maar niets vonden. Gelukkig konden we er niets van verstaan.

Via een snellere vlakke route de stad uit, route 51 nu opeens? Opgelucht, toch lekker rustig aan. Kopje thee hier, kopje koffie daar. Nog steeds erg blij met mijn jetboil, water kookt als een tierelier.

Tegenwind alweer vandaag met aardige heuvels. Voor 12 uur nog besloten we dat het genoeg was. Een fijne camping met een warme douche. Lekker in het zonnetje nog even en ontspannen.

Verrast door een stortbui maar dat maakte nu niets meer uit. Droog onder de panne.

Vroegertje, wat een lol weer. Tentje droog, tijd voor een dagje rust. Lolly wordt ook een dagje ouder en zadelpijn is ook niet alles. We snijden een klein stukje af want de dijk van gisteren vervloeken we nog steeds. Lekker een schuin windje mee.

Tussen de pruimen en de appeltjes koffie. Een smal fietspadje met aan beide zijde struiken en bomen. Monique kwam op het idee haar zadel wat te kantelen wat meteen beter zat. Ik was blij dat ik weer een lach op de gezichten van de dames kon toveren. Zelfs mijn lolletjes hadden gister geen effect meer.

Vroeg kwamen we aan in Maribo, een snoepig stadje. In een heerlijk luie stoel genieten van een heerlijke koffie. Het stadje had hele unieke winkeltjes wat het een erg leuke sfeer gaf.

Aan de overzijde van het meer lekker zitten lezen tot de receptie van de camping open ging. Ik smolt wel bijna in de zon terwijl de wangen van de vrouwen rood kleurden.

Tent stond snel op, nog even boodschappen doen en toe gingen de twee dappere dames een duik nemen. Brr, veel te koud nog voor mij. Lekker eten daarna en toen snel de tent in vanwege de regen. Heerlijk zo’n dagje rust.

De volgende ochtend hadden ze hun ritme alweer vroeg te pakken. Ik draaide me nog een keer om en poef, de tent was al ingepakt en de bakjes gevuld met ontbijt.

Ik zat weer op het stuur en lachend moedigde ik de vrouwen aan. ‘Lolbroek’, noemde ze me. Grapjassen, ik heb niet eens een broek aan. De wind stond goed en we gingen in snel tempo door. De eindeloze graanvelden werden leeggehaald en grote tractoren reden langs met strooibalen.

Een koffiestopje langs de weg. Één of andere lollig persoon heeft helaas geen bankjes meer geplaatst. Via een brug reden we het volgende eiland op, Falster. Ik besloot nog een stukje mee te gaan omdat ik twijfelde of het allemaal wel goed zou komen.

Een stuk stevige zijwind stopte de dames niet. Wat een bikkels weer. Er kwamen weer wat meer heuveltjes maar ook deze werden beklommen. Vroeg arriveerde we in Marielyst, een soort van Zandvoort maar dan compleet anders. Even lekker genoten van de sfeer.

Op de camping hadden we een veldje voor ons alleen. Vijf minuutje fietsen en toen stonden we bij een prachtig strandje. Het water was hier nog even kouder. Opgefrist door naar het stadje voor pizza en salade. Dat hadden we echt even nodig. Merel keek op het laatst namelijk wel heel hongerig naar me.

We ontmoette val-ster. Hij zou mijn plekje morgen innemen. Ik kan nu met een gerust hart terug naar huis keren. Lieve groetjes nog van Lolly.

[English below]

Heerlijk geslapen tussen de dames maar wat waren ze vroeg wakker. Vol enthousiasme begonnen ze aan de dag die al vrij pittig begon. De kaart gaf alleen de ‘stijle’ afdalingen aan die naar ons idee toch minder schuin gingen dan de stevige klimmetjes. Met een wolkje boven onze hoofden met een koffiegeur erin trapte we door richting pont. Weer exact op tijd, dus koffiestop op de boot.

En ja hor, Merel kreeg het voor elkaar om een lekke band te krijgen. De zuinige Hollander had bespaard op een nieuwe voorband, dat krijg je er nou van. Bandenplakspullen bleken vergeten te zijn. Ik kreeg er een hard hoofd in dat het goed zou komen, daar ben ik kei goed in. Toch kozen de dames ervoor eerst te lunchen, bij te komen en toen tussen een stortbui door een fietsenmaker te vinden. Na een uurtje, warme chocolademelk en raw bars met violen en koriander konden we er weer tegen aan.

Over een mega hoge brug. Wat was ik blij dat ik niet zo licht ben, eraf waaien was geen prettig vooruitzicht. Er volgde wat vlakker terrein. Wat gingen we lekker hard.

De camping was nog in aanbouw maar met voldoende plek. In de keuken konden we vertoeven met de doperwten van langs de weg en een e-reader. Het strandje was zoek, buiten waren buitjes en in de tent twee slapende fietsers. Welterusten riep ik maar zonder antwoord.

Een natte tent maar een droge zonnige dag. Over een brug waar we een mini eiland passeerde. Ik ontmoette Siø en zwaaide blozend naar haar. Toch ging de tocht door, dwars over het volgende eiland. Wat gingen we goed.

Merel was blijkbaar erg aantrekkelijk, jammer genoeg door een ander soort. De jeukende rode zoentjes waren niet echt welkom. Er kwam nog een boot. Ik begon te twijfelen. Uiteindelijk zei ik de dames gedag, ik wilde toch naar huis, naar mijn eigen soort. Daar waren er nog veel meer van. Ze lieten me achter op de boot met een boodschap of de vinder me thuis wilde brengen.

We zwaaide Søby uit en volgde de duidelijk aangegeven route naar Nakskov. Een wat groter stadje aan de zee. Vanaf hier zouden we een stuk over de dijk gaan fietsen. Vol moed begonnen we aan het grindjespad.

Al snel ging het niet makkelijk meer. Tegenwind waar we het niet hadden verwacht en op de dijk. Inderdaad net Nederland. Poef dat was afzien. Na bikkelen, zweten en bijna tranen kwamen we toch bij de camping. Poef daar zaten we gevloerd. Er kwam iemand aan om ons te helpen. Hij stelde zich voor als Lollie. Toepasselijke naam vonden we nu we op Lolland waren gearriveerd. Nu maar even bijkomen. Lollie reist morgen een stukje met ons mee als gids. Leuk!

Dikke knuffel

Monique en Merel

From Søby to Lollie (lollypop)

Slept wonderfully between the ladies, but they woke up early. Full of enthusiasm they started the day, which started quite spicy. The map only indicated the ‘steep’ descents which, in our opinion, were less inclined than the steep climbs. With a cloud above our heads with a coffee scent in it, we pedaled on towards the ferry. Exactly on time again, so coffee stop on the boat.

And yes, Merel managed to get a flat tire. The thrifty Dutchman had saved on a new front tire, that’s what you get from it. Tire repair equipment turned out to be forgotten. It made me hard to believe that it would be okay, I am very good at that. Yet the ladies chose to have lunch first, to relax and then to find a bicycle repairer amid a downpour. After an hour, hot chocolate and raw bars with violins and coriander, we were ready for it again.

About a mega high bridge. How glad I was that I am not so light, blowing off was not a pleasant prospect. Somewhat flatter terrain followed. How fast we went.

The campsite was still under construction but with enough space. In the kitchen we could linger with the peas from the road and an e-reader. The beach was missing, there were showers outside and two sleeping cyclists in the tent. Good night I shouted without answer.

A wet tent but a dry sunny day. Over a bridge where we passed a mini island. I met Siø and gave her a blushing wave. Yet the journey continued, across the next island. How well we went.

Apparently Merel was very attractive, unfortunately by a different species. The itchy red kisses weren’t really welcome. Another boat came. I started to have doubts. Finally I said goodbye to the ladies, I wanted to go home after all, after my own kind. There were many more of those. They left me on the boat with a message asking the finder to take me home.

We waved goodbye to Søby and followed the clearly marked route to Nakskov. A somewhat larger town on the sea. From here we would cycle a bit over the dike. Full of courage we started the gravel path.

Soon it was not easy anymore. Headwind where we had not expected it and on the dike. Indeed just the Netherlands. Poof that was tough. After hard work, sweating and almost tears, we arrived at the campsite. Poof there we sat floored. Someone arrived to help us. He introduced himself as Lollie. We found a suitable name now that we had arrived at Lolland. Now just relax. Tomorrow Lollie will travel a bit with us as a guide. Fun!

Big Hug

Merel & Monique

[English below]

Na een uur vertraging laat het m&m beestje ons net op het laatste moment weten dat hij al heimwee heeft. Hij blijft dus in de bus zitten om weer naar huis te keren. We misten hem meteen al. Maar goed, geen getreur, met frisse moed op de fiets, Flensburg uit.

Al snel vervloekten we iedereen die zei dat het hier op Nederland lijkt. Mensen, Nederland heeft dan misschien een paar heuvels in het zuiden, maar dat noemen we hier toch wel even anders. Onverwachte stijle stukken om te klimmen, waarbij je adem ergens achter je aanvliegt. Merel had er minder last van door de goede ademtechniek van Wim, dus…

Het weer hield zich goed. En zoals iemand ons waarschuwde (nu mag die persoon hard lachen) was 40 km inderdaad best heftig voor zo’n eerste dag. Maar uiteindelijk kwamen we er toch. Tent droog opgezet, een hutseklutsie in de pan, opgefrist in pyjama en uitgevloerd in bed.

Gekrijs in de nacht door het onaangename bezoek van spieren in Monique haar benen wat in de ochtend nog voor een lachertje zorgde.

Vol goede moed weer op de fiets. En zo waar, het lijkt te wennen, die heuveltjes. Nu nog maar 2x afgestapt. Op de hoogste punten zagen we het goudgeel koren en nooit is de zee ver weg. Prachtige huizen met nog mooiere tuinen. Helaas niet in formaat tiny house.

Regenpak aan, uit, ect. Douche was niet meer nodig. Ongepland precies op tijd voor de boot (anders 4 uur moeten wachten). De knappe robinson kaartjesknipper gaf ons helaas geen korting. Tussen de regendruppels door de tent opgezet op een plek boven op de berg met een uitzicht op de Oostzee. De zee die we nog niet gevoeld en geproefd hadden.

Dus na een heerlijke maaltijd (met vegan Griekse kaas! JAM) drie trappen afgelopen en kennis gemaakt met het keien strand. Genieten met de zon in onze toet.

“Help, help,” hoorde we. We begrepen er niets van maar het bleef aanhouden. Na goed zoeken zagen we het, daar lag Søby. Lachend vertelde het over zijn grote reisplannen. We hadden nog een plekje vrij in de tent dus nodigde we het uit om een einde met ons mee te reizen. Zo doende, zijn we weer een drietal.

Søby laat jullie graag de volgende keer weten wat we voor spannende dingen hebben beleefd.

Lieve groetjes

Monique en Merel

New mate: Søby

After an hour delay, the m & m toy lets us know at the last minute that he is already homesick. So he stays on the bus to return home. We missed him immediately. Anyway, don’t worry, with fresh courage on the bike, out of Flensburg.

We soon cursed anyone who said it resembles the Netherlands here. Folks, the Netherlands may have a few hills in the south, but we call that a bit different here. Unexpected steep parts for climbing, where your breath flies somewhere behind you. Merel was less bothered by Wim’s good breathing technique, so …

The weather held up well. And as someone warned us (now that person can laugh loudly) 40 km was indeed quite heavy for such a first day. But eventually we got there. The tent was set up dry, a fast meal in the pan, freshened up in pajamas and floored in bed.

Screeching in the night due to the unpleasant visit of muscles in Monique’s legs, which made for a laugh in the morning.

In good spirits back on the bike. And so true, it seems to be getting used to those hills. Now only got off twice. At the highest points we saw the golden yellow corn and the sea is never far away. Beautiful houses with even more beautiful gardens. Unfortunately not in tiny house size.

Rain suit on, off, ect. Shower was no longer necessary. Unscheduled right on time for the boat (otherwise have to wait 4 hours). The handsome robinson ticket cutter unfortunately did not give us a discount. Set up the tent between the raindrops on a spot on top of the mountain with a view of the Baltic Sea. The sea that we had not yet felt and tasted.

So after a delicious meal (with vegan Greek cheese! JAM) we walked three flights of stairs and we got to know the pebble beach. Enjoy with the sun in our toes.

“Help, help,” we heard. We didn’t understand but it persisted. After a good search we saw it, there was Søby. Laughing, it talked about his big travel plans. We still had a spot in the tent so we invited it to travel with us for an end. In doing so, we are a trio again.

Next time Søby would like to let you know what exciting things we have experienced.

Dear greetings Monique and Merel

[English below]

Eindelijk! Ik ben maar alvast op de fiets gaan zitten want die twee draaikonten liepen me alsmaar bijna over. We vertrekken veel eerder dan gepland, dat wachten is ook maar niets. Eerst een stop om een regenjas te kopen want Merel is niet echt handig bezig geweest door hem bij haar ouders te laten liggen. *Jaloers*. Ik heb op de valreep nog een poncho gekregen, geknipte plasticzak met een elastiekje, bedankt dan maar weer.

Via Haarlem zijn we op het gemakje naar Amsterdam gefietst. Mijn haren waaide elke keer voor mijn ogen want we hadden lekker wind mee. Toch keek ik mijn ogen uit.

In Amsterdam een heerlijke koffiestop en toen begon het eindeloze wachten. Het Westerpark was vermakelijk. Ik maakte kennis met Julia, een zeer smakelijke pasta dame. De Starbucks was daarna aangenaam, in een luxe stoel gekropen. Ze gingen me voorlezen uit hun boeken.

En om 23:15 was het zover! Merel stond half te springen, Monique was de kalmte en ik jojode daar een beetje tussenin. Bovenin en tegen de vooruit aangeplakt genoot ik van alle lichtjes. Oogjes toe. Snurkje hier, geeuwtje daar. Gemiddeld gezien hadden de dames redelijk geslapen. Half 6 in Hamburg waar we slurpend aan de koffie zaten.

Al de stress gleed van ons af toen voor de tweede maal de fietsen en bagage in de bus zaten. Ik vind het maar een groot avontuur. Vandaag zullen we 40km gaan fietsen, joehoe! We staan te trappelen om te trappen. Haha, tot snel lieve lezers!

Knuffel van mij,

Het M&M beestje ❤

Expectantly waiting

Finally! I got on my bike for the time being, because those two rotten asses kept running over me. We leave much earlier than planned, that waiting is nothing. First a stop to buy a raincoat because Merel has not been very handy by leaving it with her parents. *Jealous*. I got a poncho at the last minute, a cut plastic bag with a rubber band, thank you again.

Via Haarlem we cycled to Amsterdam. My hair was blowing in front of my eyes every time because we had a nice wind. Still I couldn’t believe my eyes. A wonderful coffee stop in Amsterdam and then the endless waiting began. The Westerpark was entertaining. I was introduced to Julia, a very tasty pasta lady. The Starbucks was pleasant after that, huddled into a luxurious chair. They were going to read to me from their books. And at 11:15 pm the time had come! Merel was jumping, Monique was calm and I was a bit in between. I enjoyed all the lights at the top and against the front. Eyes on. Snore here, yawn there. On average, the ladies had slept reasonably well. Half past five in Hamburg where we were sipping coffee. All the stress slipped away when the bikes and luggage were on the bus for the second time. I think it’s a great adventure. Today we will be cycling 40km, yoohoo! We can’t wait to kick. Haha, see you soon dear readers! A hug from me, The M&M toy ❤

[English below]

Een paklijst op de koelkast, de hele kamer vol met kampeerspullen, Monique en Merel er tussenin, lezend in hun nieuwe fietsgids: “Ostsee Radweg Dänemark. En ik zit klaar, nog net niet ingepakt gelukkig.

Maandag vertrek ik samen met Monique en Merel naar de grens bij Flensburg. Een nachtrit met de Flixbus die ons en de fietsen mee neemt. Ik mag vast in de handbagage, in de bagageruimte word ik misschien misselijk.

Voor de eerste keer op reis met anderen, spannend! Gelukkig hoef ik niet te fietsen en mag ik op de stuurtas genieten van het uitzicht. Iedereen heeft verteld dat Denemarken op Nederland lijkt maar ondanks de foto’s is het moeilijk in te schatten. Zolang er niet teveel heuvels zijn of hobbel paadjes vind ik het best. Ik wil er namelijk niet aftrillen. Hopelijk hoef ik niet te vaak mijn mini poncho aan, daar hou ik niet zo van. De vrouwen hebben een 3- persoonstent mee, luxe voor mij dus. Ook de stoeltjes gaan dit keer mee, ollé! Straks wordt het nog een 4 sterren reis. Nee, we gaan gewoon genieten.

Ik ga de dames nog even helpen met inpakken, ze vergeten anders mijn zonnebril enzo. Onderweg stuur ik af en toe wel een berichtje zodat jullie je geen zorgen hoeven te maken. Ik ben wel klein maar wel erg sterk!

Lieve groetjes van mij,

Het m&m beestje

-xxx-

We can almost go!

A packing list on the fridge, the whole room full of camping gear, Monique and Merel in between, reading their new cycling guide: “Ostsee Radweg Dänemark. And I’m ready, fortunately not yet packed.

On Monday I will leave with Monique and Merel to the border at Flensburg. A night ride with the Flixbus including our bikes. I can take my hand luggage, but I might get nauseous in the luggage compartment.

Traveling with others for the first time, exciting! Fortunately, I don’t have to cycle and I can enjoy the view on the handlebar bag. Everyone has said that Denmark resembles the Netherlands, but despite the photos it is difficult to estimate. As long as there are not too many hills or bumpy paths, I think it’s fine. I don’t want to shake off. Hopefully I don’t have to wear my mini poncho too often, I don’t like that. The women have brought a 3-person tent, so luxury for me. Seats will also come along this time, ollé! Soon it will be a 4 star trip. No, we’re just going to enjoy.

I’m going to help the ladies with packing, otherwise they forget my sunglasses and stuff. On the way I will send a message so you don’t have to worry. I’m small but very strong! Dear greetings from me, The m & m toy -xxx-