Zweden 22

Fika tijd & Rust

Fika tijd (koffie drinken)

Ons laatste dagje Mora. Na twee dagen bijkomen met nog wat mooie wandelingen  zitten we nu aan de fika en blikken nog een keer terug op de laatste week. Wat is er veel gebeurt en wat hebben we leuke ontmoetingen gehad. Met uitzondering van de beruchte elandvlieg, waarbij het even duurden voor we deze herkenden. Van die gekke kriebelige beestjes die zich in je haar en kleding verstoppen. 

elandvlieg
Elandvlieg

De kleine stuga waar we in verbleven was weer heerlijk Zweeds, een echt kabouterhuisje, perfect voor Monique, iets minder perfect voor mijn hoofd. De deurpost was toch net iets te laag. 

In de bedstee
In de bedstee

Op de Gesundaberget (bij Gesunda waar we verbleven) heb ik nog even een mooi plaatje geschoten van de Siljan, het zes na grootste meer van Zweden. Wat een uitzicht!

Siljan
Siljan

We vertrekken vanavond naar Stockholm om daar de nachttrein naar Malmö te nemen. Daar slapen we een nachtje bij en dan vertrekken wij met de flixbus de volgende nacht naar Nederland. 

Bedankt voor het meereizen! Op de pagina van de Södra kungsleden heb ik onderaan nog een review van de drie routes geschreven voor de geïnteresseerde. 

Liefs Merel

Rust

Op dit moment zit ik op een bank te kijken hoe Merel als een berggeit omhoog klimt. Onze laatste dagen in de buurt van Mora. Wat was ik blij dat ik na een enorme lange reis vanuit Docksta in Mora aankwam en Merel zag staan.

Tijd om terug te kijken naar mijn dagen in het noorden van Zweden. Eigenlijk wordt het noorden van Zweden in tweeën gedeeld Laponia en noord Zweden. Boven en onder de poolcirkel. De natuur boven de poolcirkel met name rond Kiruna is echt bergachtig en wat kaal. Zak je iets meer naar beneden richting Jokkmokk, strekt zich de natuur uit in eindeloze bossen meertjes en flinke heuvels wat je net geen bergen mag noemen. Je verwacht niet dat er mensen wonen. Ik vond daar in die bossen een klein dorpje met acht huizen en een airb&b. Zou ik daar kunnen komen met het openbaar vervoer? Ik had al contact met de eigenaren gehad zij wilden me wel ophalen bij een station 15 km van hun boerderij vandaan.

Weg naar de boerderij
Weg naar de boerderij

Na wat gepuzzel lukte het me om een trein naar Jorn te boeken waar ik precies op tijd opgehaald werd door Ralf om door te rijden naar Petikstras. Mijn mond viel open. Wat een natuurschoon, bossen met doorkijkjes, meertjes en uiteindelijk een groot meer en in die 15 min durende autorit geen enkele andere weggebruiker. De weg was een landweggetje van grind. Immers je ziet alleen gedurende zomer, die kort duurt, de echte weg. De overige tijd van het jaar ligt er sneeuw, echt sneeuw 3 tot 4 meter.

Fika aan het water
Fika op het water

En daar lag de boerderij aan een meer zo idyllisch. Ik had het gevoel dat ik in het paradijs van Zweden aangekomen was. En dan de host Matilda en Ralf, wat een lieve open mensen, niets was hun te veel. Ik werd volledig in de watten gelegd, van een Zweeds ontbijt tot een fika op het meer. En als klap op de vuurpijl een Sri Lankaans diner. Je kunt er eindeloos wandelen en je moet oppassen om niet te verdwalen. Het jachtseizoen was geopend waardoor ik echt gevaar liep volgens Ralf. Hij nam me daarom ’s middags mee op zijn squat. In het begin was ik een beetje bang, hup recht de berg op, dat ben ik niet gewend maar al gauw voelde het vertrouwd. Wat kun je in een paar dagen van een plek met zijn bewoners gaan houden. Jammer dat ik afscheid moest nemen maar ik kom hier zeker terug.

Uitzicht op het meer
Uitzicht op het meer

Op, alweer naar de volgende stop. Docksta, een plaats aan de Baltische zee, bekend om de Höge Kusten een natuur reservaat. Ik had daar een boothuis geboekt. Vol spanning stapte ik de bus uit, stralend weer en een prachtige kustlijn. Ook hier werd ik heel hartelijk ontvangen en wat hebben ze de oude Noord Zweedse boothuizen prachtig gerestaureerd. Kon wel merken dat het seizoen voorbij is. Anders zal het daar wel aardig vollopen met toeristen.

Het botenhuis
Het botenhuis

Na een nacht met maneschijn op het water, ben ik de volgende dag eerst gaan informeren of ik wel in Mora zou kunnen komen.

Donkerte

Dat was nog niet makkelijk. De busdiensten op zaterdag zijn onlangs geschrapt en laat ik nu net gedacht hebben om op zaterdag naar Mora te gaan, mooi niet dus. Dat werd op vrijdag een nachttrein dus ‘ s avonds om 11 uur de bus. Daardoor wilde ik mijn dag goed besteden en heb ik een mooie wandeling de berg op gemaakt waar ik een rusthut vond, volledig aangekleed met zagen, bijlen, boeken verrekijker. Ongelofelijk dat dit zo blijft liggen en dat niemand dat vernield of meeneemt. Lekker moe kwam ik weer in het boothuis met het idee dat ik dan lekker zou kunnen slapen in de trein.

Hoga kusten
Höga kusten

Helaas pakte dat anders uit. Mijn trein die om 2 uur ’s nachts zou vertrekken, vertrok niet. Daar zit je dan op een vrijwel verlaten station tussen de vrouwen die daar de nacht doorbrengen. Met verbazing luisterde ik naar de snurkgeluiden, ik voelde me niet zo comfotabel om te kunnen slapen. Uiteindelijk kwam er rond 4 uur een trein waar ik in kon stappen en waar ik wel 2 uur in heb kunnen slapen. Jullie zullen begrijpen dat mijn vreugde om Merel weer te zien in Mora groot was en nog steeds is. Mijn reis alleen was goed, ik maakte daardoor andere dingen mee. Wat ik dan wel mis is het kunnen delen van de moeilijke momenten, de leuke momenten, de mooie momenten. En bovenal het samen kunnen lachen, we zijn dat nu aan het inhalen. Wat hebben we veel beleeft, ieder op onze eigen manier en wat komt dat weer mooi bij elkaar. Ik ben dankbaar voor en over onze vriendschap.

Lieve groet Monique.

Happy faces
Happy faces
Zweden 22

Vasaloppsleden 2 & En wat gebeurt er verder

Vasaloppsleden 2 (Merel)

De Vasaloppsleden zit er helaas weer op. 

Na het vorige deel vervolgde ik mijn weg, dit keer week de wandelroute vaker af van de fiets en langlaufroute, hierdoor waren het vaker smalle bergweggetjes en loopplanken over drassig gebied. En drassig was het! Het leek soms bijna moerasachtig. Hierdoor had ik wel prachtige vergezichten. 

Een heerlijk zacht bedje

Het weer werd wat beter, zelfs zo warm met het zonnetje dat het in een t-shirt bijna te warm was. De nachten waren nog steeds koud, ik denk dat het onder de 5 graden afkoelde. 

Creatief in de pauzes

Hoe mijn dagen eruit zagen? Vroeg wakker, ontbijt erin, inpakken en op pad. Uurtje lopen, koffiepauze, uurtje lopen, pauze, uurtje lopen, lunch, uurtje lopen,pauze, uurtje lopen, plekje tent zoeken, kamp opzetten, rusten (schrijven, hout snijden, kaart bestuderen), avondmaal opkoken, bessen zoeken voor het toetje, eten, lezen, slapen. Zo simpel maar heerlijk overzichtelijk 😉 

Zo zagen mijn handen er meestal uit, jam jam 😋

De een na laatste dag kwam ik zowaar mensen tegen! 2×2 hikers op weg naar Mora, de eerste in 90km. Het was toch leuk om even mensen te spreken al was het maar kort. 

Plus de laatste dag, ik loop net de laatste steile helling af en zie drie hertjes wegschieten uit een tuin net naast de grote weg. Dus hier hadden ze zich verscholen. Verderop dook er opeens een eland voor me op, ook uit een tuin de weg over het bos in. Loop je continu in de natuur, verstoppen die beesten zich dus in tuinen. Ook gewend aan “fastfood”? 

Al vroeg kwam ik bij het eindpunt, of eigenlijk de start. Ik voelde me er een beetje verloren op het grote grasveld en ben maar snel richting Sälen gelopen, nog zo’n zeven kilometer verderop. Hier blijf ik nog een nachtje slapen, even bijslapen en eten, boodschappen doen en uitrusten (in weer zo’n vreemd uitgestorven hotelletje?). Morgen trek ik nog twee nachten het bos in en wandel nog 30 km over de Siljansleden. Daarna ontmoet ik Monique weer in Mora. Het is fijn om na twee weken weer even te kunnen bijpraten. 

Liefs, Merel

En wat gebeurt er verder (Monique)

Er valt zoveel te vertellen. Maar wat is voor mij belangrijk om te delen?

Met die vraag in mijn hoofd, speel ik al een paar dagen. 

Zijn het de ontmoetingen in Jokkmokk. De wijze lessen die ik uit het Sami museum mee neem? Het verschil in de Zweedse en de Nederlandse cultuur, waarvan ik niet verwacht had dat er zo een groot verschil tussen zit. Mijn eigen vooroordelen. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Toch maar een boek gaan schrijven?

Wie weet.

Laat ik nog even terug gaan naar mijn afscheid van Juhán en Jasmine in Jokkmokk.

10 dagen bij betrekkelijk vreemde mensen in huis vond ik toch wat lastig worden. Vooral als je dan tegen cultuurverschillen oploopt.

In Zweden is men niet gewend om te zeggen wat je op je hart of lever hebt. Zeker niet tegen vreemde. Voor mij gaf dat een gevoel van moeten schipperen, een beetje op mijn tenen moeten lopen. Wie mij goed kent weet dat mijn karakter nogal meegaand kan zijn, mezelf weg cijfer is mij niet vreemd. 

Na een week brak het mij op, het voelde niet meer oké, eigenlijk wilde ik wel weg.

Tja dat moest ik dus gaan vertellen, een lastige situatie als je zolang bij mensen thuis bent, voelt het niet meer als betalende gast.. Gelukkig namen Juhán en Jasmine het goed op en was het geen probleem, ik kreeg het resterende bedrag terug, bovendien had Juhán een geweldig cadeau voor mij op tafel gelegd. Een ring die volgens zijn cultuur je beschermt tijdens het reizen. Dat gaf mij de gelegenheid om een verdere reis te plannen. In het Sami museum had ik veel gelezen en gezien over de mijnen in Kiruna.

Echt hoog in Zweden dus bus en trein naar een hostel. 

Het was even zoeken naar het hostel omdat het hele dorp verplaatst gaat worden naar zo’n 2.5 km verder op. Het treinstation was inmiddels al verplaatst, dit doen ze omdat er nog heel veel steenkool onder het dorp ligt. Het zwarte goud.

De Sami hebben hier al vanaf 1900 moeite mee en protesteren, zoals jullie al hebben kunnen lezen in de vorige blog, hier al jaren tegen. 

Het is het land waar hun kuddes al eeuwen grazen. Zij zien dit dan ook als hun grond, een politiek ingewikkelde kwestie.

Ik moet zeggen dat ik ook niet blij werd van de kaalslag. Ook de plaats zelf was net een verlaten uitgestorven cowboystad.

Toch komen hier veel toeristen. Het is de voorstad voor de bekende Kungsleden. Een route door de bergen die erg geliefd is.

In het hostel, waar dan ook diverse Nederlandse, vooral jonge, mannen die zich opmaakte voor hun tocht, vond ik ook een plekje. Bij het ontbijt was het leuk om de verhalen te horen en te zien hoe ze tips en spullen delen. 

Al met al toch ook weer twee extra enerverende dagen. Eigenlijk ben ik wel een beetje toe aan rust. Zal mij dat gaan lukken?

Ik laat het jullie weten, lieve groet Monique

Zweden 22

Terug de natuur in & Aanloop naar bijzondere ontmoetingen

Ten eerste, jullie kunnen weer een reactie plaatsen. Helaas heeft dit in de vorige berichten niet gewerkt door een fout.

Monique is ondertussen ook al een tijdje in het verre Noorden en zal dit weekend nog een stukje noordelijker trekken. Ze heeft ook over haar reis een stukje geschreven.

Terug de natuur in (Merel)

Na ook twee nachten in een jeugdherberg (spookherberg…er was bijna niemand) in Orsa te hebben geslapen trek ik vandaag opnieuw de natuur in. Vanaf Mora over de Vasaloppsleden

Hoe is het met de voet? Beter maar helaas nog steeds gevoelig. Ik ga dus lekker van de natuur genieten en kleine stukjes lopen. Het is hier nu een fijne temperatuur dus dat neemt een stuk makkelijker pauze. Ondertussen ben ik bezig om van brandnetels touw te maken en heb ik mijn houten haaknaald al gesneden. 

Mijn toevlucht langs een riviertje

Over twee dagen wordt ik weer een jaartje ouder, 32 alweer. Dat wordt een taartje met vers geplukte blauwe bessen (en hele blauwe vingers), frambozen en hallonbessen. 

Tot snel! Groene groet, Merel

Aanloop naar bijzondere ontmoetingen (Monique)

JOKKMOKK 26 AUGUSTUS – 2 SEPTEMBER

Daar ging Merel gisterochtend alleen de bergen in. Ik bleef achter om weggebracht te worden door de hostel houdster.

Daar begon mijn solo avontuur.

Van Storlien tot Jokkmokk is zo’n 800 km. Niet een enorme afstand als je bedenkt hoe groot Zweden is. Het wordt een ander verhaal als je dit met de trein gaat doen. Zweden heeft niet zo een uitgebreid spoorwegnet het is dus puzzelen hoe wat en waar. 

Je zult dwars door Zweden moeten om bij de Oostzee te komen waar je de meeste kans maakt op een goede verbinding naar het Noorden. Per 24 uur gaan er 2 treinen, 1 overdag en 1 nachts

Omdat ik de nachttrein wilde nemen had ik besloten om een tussenstop in Östersund in te lassen een badplaats aan het meer Storsjön en een groot meer was het. Prachtig toen ik later op de avond mijn reis voortzetten ondergaande zon en de langzaam in zettende nacht.

Avondlicht vanuit de trein

In Sundsfall stapte ik over op de nachttrein die propvol was. Na een slechte nacht (met een kotsende, snuivende puber) stapte ik in Murjek uit.

Ontbijt in Murjek

Een klein station, een trein naar Jokkmokk ging er niet. Ik haalde diep adem en mijn longen stroomde vol met zuivere Zweedse boslucht. Tot in mijn diepste vezels voelde ik het weer.

Bevrijding, rust en vooral ruimte.

Blijkbaar neemt het Zweeds ruimte gevoel bezit van je lichaam en geest wat maakt dat er mooie en wonderlijke dingen gebeuren.

Daarover schrijf ik de volgende keer.

Monique

Aankomst Jokkmokk
Zweden 22

Door Noorwegen

Wat een achtbaan. Het eerste gedeelte van de reis zit er op. We zijn gearriveerd in Storliën, net over de grens in Zweden ten hoogte van Trondheim. Nog één nachtje slapen en dan scheiden onze wegen.

Wandelen of niet?
Na mijn vorige blog was er opeens de twijfel of ik wel kon lopen. Door een aanrijding met een bakfiets (met een dragqueen erin) liep ik een scheurtje in mijn kuitspier op en om dit op te vangen ben ik anders gaan lopen en overbelastte ik de aanhechting van mijn bovenbeenspier. Even goed rustnemen dus. Monique en de fysio hebben het losgemasseerd en dat hielp gelukkig wel. Het is nog wel stijf maar als ik met mijn wandelstokken loop, hoop ik er minder last van te hebben. Ik ga het zien, doe het rustig aan, geen haast en vooral de nadruk op in de natuur zijn en met de natuur leven. Ik kan altijd omkeren.

Dag 1.
We treinden al een dag eerder naar Groningen zodat we ons geen zorgen hoefden te maken over eventuele treinstoringen, stakingen of boeren. We verbleven bij Stee in de Stad, een leuk concept waar mensen werken met een afstand tot de arbeidsmarkt. We werden tot onze verrassing in de IJskamer geplaatst, een goed begin.

Dag 2.
Na een treinrit van bijna een uur kwamen we aan in Eemshaven. Een apart treinstation waarbij je aan het eind van de dijk uitstapt naast de zee. De nieuwe ferry hier naar Kristiansand konden we te voet makkelijk bereiken. Na Nederland nog even te hebben uitgezwaaid, hebben we lekker de rust opgezocht. 

Dag 3.
In Kristiansand aangekomen, konden we zo in de bus springen nadat de aardige chauffeur ons had verzekerd dat er een toilet aan boord was, wel handig bij een vijf uur lange rit. Op naar Oslo. Tijdens de rit hadden we mooi uitzicht op de fjorden en het ruige terrien. We kwamen met een stadsbus bij de airb&b en keken van vijf hoog, (toch nog wat beweging vandaag!) uit over de stad.

Uitzicht

Dag 4.
De dag in Oslo brachten we onder andere door in Viking Planet, een viruele wereld vol ‘echte’ Noorse mannen. Nu ook met twee vrouwen!

Dag 5.
Normaal gaat er rechtsstreeks een trein naar Trondheim maar er waren werkzaamheden waardoor we tweemaal moesten overstappen, in Kongsvinger en in Elverum. De trein-bus-treinreis was geweldig. De route volgde de rivier door de steeds hoger wordende bergen. We werden er helemaal blij van.
De airb&b was vrij apart. Enorm kleurrijk en vol kunst en tropische planten. En een tropisch temperatuurtje ook… dan reis je 5 dagen naar het noorden voor de kou 😉

Dag 6.
We hadden alleen nog een twee uur durende treinreis over naar Storlien. Na een rondje over de bekende brug Gamla Bybro en een wandeling langs de kleurlijke huisjes konden we lekker in het zonnetje bij de haven wachten op de trein.
Met de laatste inkopen legden we de eerste vijf kilometers af naar het startpunt van mijn route en tevens de berghut waar we de nacht zouden doorbrengen. Monique wordt morgen door de eigenaar naar hetstation gebracht omdat ze vroeg de trein naar Östersund moet pakken.

Kom maar op!

Laat het avontuur nu maar beginnen!

Monique zal ook af en toe wat insturen met haar avonturen in Jokkmokk en de Höge kusten die ik in de blog zal plakken.

Zweden 22

Winter Zweden 2022

Ik klap mijn net uitgelezen boek dicht, op de allerlaatste pagina wordt een tweede moordenaar geboren, ik word met een onheilspellend gevoel achtergelaten. Oktober (Kastanjemanden) van Søren Sveistrup is weer zo’n spannende Scandinavische thriller die je in een ruk uitleest. De inspiratie voor het bedenken van zo’n thriller is hier in Zweden in elke vezel voelbaar. Elk geluid gedempt door een laagje sneeuw, geen vogel durft meer te fluiten. Treurende berkentakken bezwijken onder het gewicht van het rendiermos. De wind streelt onzichtbaar de scherpe naalden van de dennentakken. Het enige waardoor je bezeft dat je niet droomt, is de knipserende sneeuw die elke stap verzwaard. De nog onaangetaste witte massa ligt als een loper voor je uit. Is dat een afdruk van een berenpoot daar in de sneeuw of is het toch die veelvraat? Bijna gedwongen voel je het verlangen om nog dieper het bos in te lopen, toch hangt de stilte bedrijgend in de mist. Elk klein detail, van platgetrapte bladeren tot holte tussen de wortels van een boom, kan een aanleiding vormen voor een nieuw moordverhaal en elke open plek is weer een unieke set. 

Het perspectief wat wordt gekozen, bepaalt uieindelijk het verhaal. Zet deze set in een winterwonderland en de sneeuw dwarreld betoverend om je heen. Zonnestralen worden weerkaatst op het witte pak. Je afdrukken mengen zich met die van de dieren, een konijntje of misschien een vos. Boven het gladde meer een magisch gloed wanneer de zon de overzijde goud verlicht. Het koude water is een parel om in te kunnen mogen zwemmen. De frisse boslucht rijkt tot diep onder in je longen, je weet dat je weer leeft. Onbevangen in je zwemkleding, een sneeuwbalgevecht houden met het enthousiamse van een kind. Alle magie is hier in de natuur te ontdekken, alleen wanneer je er echt naar kijkt, vouwt het zich voor je open. Voluit mogen lachen en genieten, dwalend op zoek naar kleine wonders. Hier in het bos in Zweden vind je het allemaal.

De stuga biedt de ruimte, voor creatie en ontspanning. Tijd om even afstand te mogen nemen. Alsof je het leven waar je soms in rond kunt dwalen, van de bergtop weer mag overzien. Het bevinden in ’the middle of nowhere’ is juist niet verdwalen, maar thuiskomen bij jezelf. 

Monique in verwondering