Fietsvakantie
Op naar de bivakzone

PGB fiets-experiment

Plastic-free, GMS-loos en budget beperkt

Lekke banden: 0
Bijzondere ontmoetingen: Sjors (jonge kunstenaar die naar Kopenhagen fietst), Jasper (leende ons zijn windschermpje tijdens het koken), Patrick (inspirerende wereldfietser die ons passeerde), twee moeders met hun kinderen op de bivakzone (bestudeerde onze kaart), camping eigenaren Heksenheuvel (oude bekende toen ik het Pelgrimspad liep), bakker Lekkerkerk (gesprek over plastic)
Gelachen: ∞
Rode bultjes: Merel ± 20 / Iris  ± 200

Plastic-free

Koude out-of-the-box maaltijd
  • Tips
  • Eigen zakje voor fruit, groente en brood.
  • Water is prioriteit! Vul zodra het kan je eigen flessen in cafeetjes / winkels. Noteer eventueel watertappunten. 
  • Qua eten is het  out-of-the-box denken. We hebben de meeste vreemde combinaties gemaakt wat uiteindelijk erg goed beviel. Veel prutjes met peulvruchten, granen, groente, kruiden en noten. We hadden van huis al wat basisproducten meegenomen wat goed van pas kwam. 
  • Een food container werkt als een soort slowcooker. Wanneer je in de middag de linzen bijvoorbeeld al even kookt en in de pot gooit, zijn ze in de avond gaar. Wel extra gewicht, maar dat was het waard. Spaart tevens gas tijdens het koken. 

Conclusie
Het is en blijft lastig, vooral als je op reis bent. Het botste een beetje met ons doel om ons budget te beperken, omdat je dan vast zit aan de supermarkt. Misschien hadden we het moeten proberen op de markt, maar dan moet je daar wel toevallig tegen aan rijden. 

Koken bij de paalkampeerplaats

Vegan eten is normaal vrij makkelijk wanneer je een keuken tot je beschikking hebt. Sommige kant-en-klaar producten zoals hummus zijn helaas alleen in plastic te verkrijgen. Hierin hebben we wat moeten schipperen. We hebben leuke gesprekken met mensen gehad waardoor je ziet dat men steeds bewuster met plastic omgaat. Wanneer je je eigen zakjes mee neemt, word je niet meer aangekeken of je van een andere wereld komt (oké, misschien wel als je na een week kamperen met verwilderd haar en vuile kleding een bakkertje binnen stapt.)

GSM-loos

  • Tips
  • Neem de tijd om eens lekker te kunnen lezen, schrijven, tekenen, ect. We waren samen op reis met Frank van Rijn (wereldfietser en schrijver).
  • We hadden geen apart apparaat met GPS mee waardoor we toch onze mobiel nodig hadden om de locaties van de paalkampeerplaatsen te vinden. Het is handig om deze goed van tevoren uit te zoeken en te noteren.
  • Een fototoestel is toch praktisch want nu we die vergeten waren, ging de mobiel aan om mooie plaatjes te schieten. Zodra de mobiel aan is, pak je hem toch eerder op. 
  • Voor de veiligheid hebben we elke avond iemand laten weten waar we waren, dit was soms handiger om te doen voor je bij de paalkampeerplaats kwam, omdat er af en toe geen bereik was.

Conclusie
“Je weet pas wat je mist als je het kwijt bent (zoals toiletpapier bijvoorbeeld),” stond er in een cafeetje. Dit gelde ook voor onze mobiel. Zodat je hem uitzet en wegstopt weet je pas waarvoor je hem allemaal gebruikt. Google maps, de camera, contact, werk, ect. Toch heeft het voor ons ook als een bevrijding gewerkt en ons het doen beseffen dat het heel fijn is om af en toe je mobiel opzij te leggen en met je gehele aanwezigheid bij het moment te zijn. 

Budget beperkt

Bivakzone Belgie
  • Tips
  • Paalkampeerplaatsen (NL) en Bivakzones (BE) zijn legale mogelijkheden om ‘wild’ te kamperen zonder kosten. Bij deze plaatsen kan een waterpomp (geen drinkwater) staan en mag soms een kampvuur worden gestookt.
  • Kosten lopen vaak op door de kopjes koffie onderweg. Toch zijn dit wel de mogelijkheden om water te kunnen bijtanken en je te kunnen opfrissen.

Conclusie
Voor onze fietsreis van een week hebben we ongeveer € 150 uitgegeven. Hiervan was € 110 aan eten, € 20 aan voorraad, € 20 aan overnachting en € 10 aan pontjes. We ervaarde vooral de tegenstelling van het primitieve van het bivakkeren en de luxe om dan ergens een kopje koffie te doen. Op de helft hebben we een nacht op een gewone camping gestaan, omdat we niet uitkwamen met de route en/of in de buurt van een paalkampeerplaats. Dit hebben we weer gecompenseerd door ook onderweg ons eigen kopje koffie te zetten. 

Bivakkeren

  • Tips
  • Douche
    • Duik zodra je kunt in een rivier, wel even flink doorzwemmen bij de kant door modder en lelies. 
    • Pannetjes kunnen prima dienen als douche. Wel handig om samen te zijn, zodat de ene kan pompen en de ander zich op kan frissen. 
  • Route
    • De knooppunten in Nederland zijn ideaal om op te rijden wanneer je niet de hele tijd langs de drukke weg wilt fietsen. We hadden de kaart van Nederland en België bij ons van Vrienden op de Fiets waar zowel de knooppunten, LF-routes als LAW-wandelroutes staan aan
    • gegeven. 
    • Volg niet blindelings in alle enthousiasme de bordjes met bivakzone erop. Deze zijn vaak voor wandelaars. We hadden een avontuurlijk hobbelig pad en kwamen 200 meter verderop weer op hetzelfde fietspad uit toen bleek dat de bivakzone aan de andere kant van de weg lag. 
    • We reden ons op een gegeven moment klem op de bivakzones waardoor we toch kozen om een nacht naar een gewone camping te gaan. Paalkampeerplaatsen en bivakzones zijn beperkt en niet verspreid. 
    • Wacht niet tot het laatste moment met boodschappen doen of water bijtanken. Het is in de bushbush een prioriteit en aan het eind van je rit nog moeten zoeken naar een winkel is vermoeiend. 
  • Comfort
    • Bescherm jezelf tegen teken, muggen, mieren en processierupsen voor zover dat gaat! Bultjes krijg je toch wel dus anti-beetzalf of dergelijke is ook fijn geweest. 
    • Deel camping ervaringen met de mensen die er al staan. Sommige komen vaker op dezelfde plek en weten wat de beste plekjes zijn. 
    • We zijn losser geworden qua eten. Op de paalkampeerplaats nr. 6 mochten we geen vuur maken wat betekende koude linzencurry, broccoli en rijstwafels. 

Conclusie
Op de eerste paalkampeerplaats voelde we ons nog een beetje onwennig. Er stond een aardige jongen waar we samen mee hebben gegeten en gepraat. Voor deze eerste nachtje voelde het daarom ook wel als een extra gevoel van veiligheid. De laatste twee nachten hebben we wel alleen gestaan en dit voelde prima. Je bent altijd extra alert, maar we werden vooral gestoord door schreeuwende roofvogels, kikkers en krekels. Nu voelen we ons ervaren bivakkeersters. 

Regen terug in Haarlem

Hoelang we het zouden volhouden? Geen idee. Zolang je nog in de bewoonde wereld reist voel je je eerder vuil waardoor je daar wel waarde aan hecht. Bivakkeren hoeft niet onhygiënisch te zijn maar je moet wel de juiste gear meenemen.

Op naar de bivakzone

First post, last post for now

Daar gaan we dan, een mooie ochtend om te vertrekken. ‘Off the grid’ voor zover dat mogelijk is in Nederland en België. Geen vaste locaties, een simpele kaart en veel vertrouwen.

Al de spullen ingepakt en op de fiets waarmee we hopen zoveel mogelijk zelfvoorzienend te kunnen zijn. Ons doel: paalkampeerplaatsen en bivakzones te ontdekken dus ofwel legaal wildkamperen. Met een lekker leesboek bij de hand en een notitieboek voor hersenspinsels en tekeningen.

De telefoons zitten onderin de tas. Voor noodgevallen zijn we te bereiken via de SMS.

Wij stappen nu op de fiets, op naar het grote niets. Heel veel liefs gewenst en tot snel 😙

Iris en Merel klaar voor de start

Al onze spullen die we op de fiets meenemen

Nieuws

Wanneer mag ik weer?

Het is alweer ruim een maand geleden dat ik terug ben uit Spanje. Na een busrit van 32 uur wat een prachtige afsluiter was heb ik mijn leventje weer opgepakt. Mijn voet hersteld langzaam, maar ik ben blij dat ik sinds twee weken weer pijnloos kan wandelen.

Boek: Leegte

Momenteel ben ik bezig mijn avontuur in boekvorm om te zetten. Het sluit goed aan op mijn eerder geschreven herstelverhaal. Mocht je geïnteresseerd zijn in mijn boek / e-book dan kan je je alvast vrijblijvend inschrijven voor de nieuwsbrief. Je ontvangt een mail wanneer het daadwerkelijk gedrukt gaat worden.
Nieuwsbrief

Boek cover leegte.

Reisblog

De site waar ik mijn blog schrijf, wordt een verzameling van al mijn reizen. Voel je vrij om je af te melden voor deze e-mails als je niet elke dag een bericht wil ontvangen. Je kunt ze altijd nog op de site nalezen.

Er staan twee reizen op de planning. Volgende week ga ik met Iris (Sufi trail) Nederland onveilig maken op de fiets. Er stond een spontaan idee: bivvy zonder wifi. Een plastic-free, vegan friendly, low – budget fietstocht. We willen kamperen bij paalkampeerplaatsen. Een uitdaging!

In augustus vertrekken Monique en ik naar Denemarken waar we de Oostzeeroute willen gaan fietsen. Een onbekend land dus een totaal nieuw avontuur. We kijken er erg naar uit.

Voor nu een warme groet 😊 (zo heet als nu was het gelukkig in Spanje niet)

Website

Santiago

Santiago de Compostela

Een fris briesje op het terras dat door de warmte van de nacht als een cadeautje komt. Normaal zou ik me verloren voelen, maar nu is het goed. Onderuitgezakt met mijn voet op de stoel, een ijspack erop. Aan de tafel naast me zitten 3 Spaanse vrouwen druk te praten, na 2 maanden Spaanse les en 1 maand door Spanje te hebben gelopen versta ik er nog niets van. Wie weet, ooit.

De pelgrims druppelen langzaam binnen en moeten bij het stoplicht wachten tot ze het oude centrum in mogen lopen, klaar om de kathedraal te aanschouwen. Er is door de vermoeidheid opluchting en enthousiasme te zien. Gister liep ik hier met hetzelfde gevoel.

Een avontuur waar ik in ben gedoken door in mijn veilige haven de ankers los te laten. Waar angsten obstakels werden, obstakels overwinningen en overwinningen vertrouwen.

De eerste keer koffie bestellen was eng en onbekend. Na ren paar keer weet je wat je kan verwachten en moet zeggen en daarna gaat het meer natuurlijk zonder de angstige gedachten te hebben die je er van weerhouden.

Helaas is de stijfheid in mijn voet niet verbeterd. Ik heb er vandaag voor gekozen om in de stad te blijven. Finisterre en Muxia kan ik ook via een tour bezoeken, maar in mijn hart voelt dat niet goed. Ze zullen moeten wachten tot ik hier nogmaals kom, een goede plek om naar te verlangen, nu, later of als ik met pensioen ben. Ik heb mijn busreis omgeboekt en pak morgen de bus terug. Ik sluit de dag nog af met de Amerikaan en de Fransman die ook morgen hun terugreis hebben staan. Het was een mooie reis en het zijn mooie herinneringen.

Heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes, aanmoedigingen, knuffels en vooral vertrouwen. Het heeft me tijdens de reis enorm goed gedaan. ❤

Santiago

Naar Santiago de Compostela (22km)

Het werd een rustige avond, we aten maar met ze drieën in de herberg en konden op tijd naar bed. Helaas had ik last van mijn spronggewricht en werd het er in de nacht niet beter op. Veel wakker gelegen met pijn en waarschijnlijk toch wat zenuwen voor deze dag.

Om 6 uur stonden we alweer, voor de laatste keer samen, bepakt en met slaperige hoofden. Naar de sterren kijken was nog altijd een cadeautje voor de hoofdlampen aan gingen.

Het was een mooie wandeling, maar mijn voet werkte niet echt mee. Ik had al zoveel kilometers gelopen, de laatste 10 moesten toch ook wel lukken. Rustig, stap voor stap. Oké ik liep niet mank, maar fijn voelde het niet.

Dus genoot ik nog maar even van de omgeving. De geur van de eucalyptusbomen was verfrissend en de zon tussen de bladeren door maakte het een mooi schilderij.

De intocht Santiago in was lang maar we wisten dat we er waren. Tussen alle toeristen door en de vele souvenirkramen kwamen we uiteindelijk op het plein voor de kathedraal uit. Opgelucht, vrolijk, vol ongeloof en verhit.

De wachtrij erna van een uur voor het credential was de moeite waar. Toch nog een paar bekende mensen om gedag tegen te zeggen. Nog een laatste beproeving naar de albergue die jammer genoeg voor mij, buiten het centrum op een heuvel lag.

Een laatste maal samen en een bezoekje aan de kathedraal. Helaas stond hij van binnen vol met stijgers. We zeiden elkaar gedag en daar liep ik, alleen door de straatjes van deze grote stad. Ik moet nog even landen, maar dat komt vast wel goed. Ik heb het gehaald! Meer dan 790km over een geweldige route.

Maar 1 ding heb ik wel geleerd, je kunt je nog zo goed laten informeren, geloof het allemaal niet. Alles pakt toch anders uit dan wat men zegt 😉

986

Santiago

Naar Santa Irene (30km)

Een rustig avondje, in totaal 5 mensen in de kamer. Eindelijk niet te warm of te koud. Nog even lekker naar mijn audioboek luisteren in bed en dan de oogjes dicht en oordoppen in.

De ochtend begint rustig en we hebben het pad de eerste uren voor ons zelf. De temperatuur loopt al snel op, het wordt een warme dag. Na een ontbijtje met een Nederlandse dame vervolgen we de route richting Arzúa.

Het begint drukker te worden wat inhoud dat we kriskras tussen de mensen door moeten. Goed dat ik nu niet een breed uitzicht hebt want nu heb ik niet het gevoel van filelopen. Vaak zijn het groepjes die je passeert waarna het weer rustig wordt.

Of we meer last hebben van de warmte, de mensen of de golvende weg, het lopen gaat wat moeizamer. Het vooruitzicht om morgen te arriveren in Santiago is voor mij nog onwerkelijk.

Ik probeer maar te genieten van de omgeving, de kleurrijke bloemen, de vol mos begroeide bomen en de liefelijke oude dorpjes. Rust van binnen zorgt dat de drukte van buiten hanteerbaar blijft.

We vinden onze kleine albergue net voor een grotere stad waar de meeste pelgrims zullen verblijven. Het doet erg warm aan en na een lunch parkeren we ons in de bedden. Tik tak tik tak, ik kan vanaf mijn bed de straat zien en zie nog vele pelgrims langskomen.

Nog ongeveer 24km te gaan en dan bereiken we de kathedraal in Santiago, het eindpunt van de camino Frances.

986

Santiago

Naar Mélide (31km)

Bijna elke middag na de lunch nemen de mannen een ‘little nap’ en heb ik de tijd om te bloggen en mijn audioboek te beluisteren. Daarna vaak nog een kleine wandeling wat inhoud naar een café om wat te drinken en terug. De manier waarop we voorbij sloffen op slippers is helaas niet op foto vast te leggen, misschien maar beter ook.

Het is rond 8 uur als we ons bed inkruipen. Genoeg tijd om uit te rusten en om in de ochtend vroeg te beginnen.

De route brengt ons verder het groene landschap in. De weg loopt vaker door een greppel met aan beide zijde bomen waardoor je wordt afgeschermd van de omgeving. Soms fijn als je langs de weg loopt, maar het maakt je wereldje wel kleiner. Het doet me erg denken aan het stuk van het Pelgrimspad in Limburg.

Vandaag zijn er meer pelgrims op de weg. De Amerikaan noemt ze ’tourist pelgrims’, omdat ze weinig bagage mee dragen, van hotel naar hotel gaan en kleine afstanden afleggen. Toch zegt iedereen nog steeds ‘Buen camino’ tegen elkaar waardoor je het gevoel hebt meer te delen dan alleen het pad.

Na zoveel dorpjes en stadjes ben je niet altijd meer bewust van wat je ziet. Je loopt en kijkt, je ziet en loopt. Door de mensen die net zijn begonnen met hun wandeling word je weer herinnerd aan de mooie dingen om je heen omdat ze overal foto’s van willen nemen.

Het wandelen gaat verder, je denkt er niet meer bij na als je opstaat. Toch is het een vreemd idee dat je aan dit ritme zo snel went, alsof er geen ander leven meer is. ‘Hike, eat, sleep, repeat’.

Mélide is een klein stadje met een heel klein oud centrum. We vinden een zeer rustige albergue aan het eind waar ik happy wordt van de muziek die ze er draaien, ik herken het van de film ‘The Way’ wat zich hier op de Camino afspeelt.

Vanavond is er feest met muziek en eettentjes in de stad. Leuk om te zien, hopelijk vind ik het ook nog leuk als ik wil slapen. Maar gelukkig heb ik altijd mijn oordoppen in, die mannen kunnen aardig snurken!

Pelgrims fotograferen brug, ik fotografeer pelgrims

987

Santiago

Naar Castromaior (34km)

De albergue was mooi ingericht en we konden ons installeren op de bank wat het echte huiskamer gaf. Zelfs de kat lag languit met zijn pootjes omhoog. Er was een man uit Nederland en ik merkte dat het moeilijk schakelen was. Het ‘jij’ of ‘u’ zeggen vooral na de hele reis ‘you’ te hebben gezegd.

Een goede nacht en in de ochtend voor we weg gingen ontbijt wat een grote uitzondering was. Na een klein uurtje kwamen we in Sarria, een favoriet startpunt voor veel mensen die de laatste 100km van de camino lopen (verplichte afstand voor een creditial).

Ik had bergen mensen verwacht maar dat viel gelukkig erg mee, waarschijnlijk omdat we nog vroeg waren. Vele droegen dagrugzakken en hadden nog schone schoenen.

Er was wind, wolk, zon en warmte, regenjas aan/uit, korte/lange broek, mouwen lang/opstropen, regencover tas op/af. Ik vond het wel wat hebben, je wordt er aardig creatief door, zoals je regenjas tot cape omtoveren.

We passeerden de aardig versierde mijlpaal van de laatste 100km. De man die een foto van ons nam, had duidelijk geen verstand van smartphones wat voor een hilarisch moment.

De laatste 10km waren zwaar, maar met een lunch pauze kwamen we toch op bestemming aan. Veel kilometers, maar dit betekent wel dat we samen Santiago in kunnen lopen omdat de Amerikaan een deadline heeft.

100km to go
100km to go

987

Santiago

Naar San Mamede (34km)

Het weer was in de middag nog meer regen. Ik was huilerig en merkte dat ik even tijd voor mezelf nodig had. Zelf gegeten en daarna vroeg naar bed.

Veel wakker, maar wel uitgerust wakker geworden met een beter humeur. De twee mannen begrepen dat ik wat ruimte nodig had. Een start in het donker waar we over een golvende weg zigzag door het bos gingen, met de hoofdlamp op voelde het als een achtbaan.

Na de steile klim koffie. Regenpak aan en gaan. Er was daar een hond die blijkbaar zichzelf uitliet en ons de weg showde. Het begon leuk maar hij bleef meelopen, in alle dorpjes begonnen de honden te blaffen en hij had het niet zo op auto’s.

De omgeving hier is veel groener dan wat we tot nu toe hebben gezien. Alle kleine paadjes maken me blij en de heuvels blijven nieuwsgierigheid opwekken. De paden zijn fijner met kleinere steentjes. Sinds we Galicië in zijn gelopen staat er om de haverklap een paaltje met de huidige afstand tot Santiago.

In een café hebben ze havermout pap met soja melk wat me weer nieuwe energie geeft. Mijn benen en voeten zijn in topvorm wat vandaag goed uitkomt.

De gemeentelijke albergue die we op het oog hadden is helaas gesloten waardoor we nog een extra kilometer moet. Gelukkig maar want we belanden om een veel mooiere plek. We zeggen de hond gedag, hopelijk loopt hij weer terug en anders staat er een telefoonnummer op zijn halsband.

We zitten met een Nederlandse man en een Duitser in de kamer dus alle talen lopen door elkaar. Dat maakt het toch ook wel weer leuk.

Galicië

988

Santiago

Naar O Cebreiro (28km)

Ik had een goede nacht en we konden rustig inpakken zonder bang te zijn anderen wakker te maken. Maar net toen we naar buiten stapten begon het met regenen en konden de schoenen weer uit om de regenbroek aan te trekken.

We zouden een groene route doen, maar vanwege de regen besloten we toch maar de route langs de weg te doen. Uiteindelijk een goed idee want er passeerden in totaal maar 3 auto’s. Ook had ik toch nog wel vermoeiden benen en zouden de laatste 10 km al zwaar genoeg zijn. Gelukkig stopte de regen alweer snel.

Op de weg voelde ik me maar klein nu er vele snelweg over enorme bruggen werden geleid. De route voerde vlak langs de rivier waardoor je in het dal liep.

Daarna begon het leuke werk, ieder geval dat vindt ik. Een modderig stenen pad slingerend stijg omhoog. Ik was emotioneel en het hielp om er op deze manier een plekje aan te geven. Na 3x ongeveer een half uur klimmen bereikten we de albergue met een enorm uitzicht. Een grote zolder met 16 lage bedden.

Na een lunch regende het hard en de wind was goed hoorbaar in de slaapzaal. We hadden de laatste provincie Galicië bereikt die bekend staat om zijn slechtere weer door de bergen en de naderende zee.

Ruig weer, ruige paden

847