Het weer was in de middag nog meer regen. Ik was huilerig en merkte dat ik even tijd voor mezelf nodig had. Zelf gegeten en daarna vroeg naar bed.
Veel wakker, maar wel uitgerust wakker geworden met een beter humeur. De twee mannen begrepen dat ik wat ruimte nodig had. Een start in het donker waar we over een golvende weg zigzag door het bos gingen, met de hoofdlamp op voelde het als een achtbaan.
Na de steile klim koffie. Regenpak aan en gaan. Er was daar een hond die blijkbaar zichzelf uitliet en ons de weg showde. Het begon leuk maar hij bleef meelopen, in alle dorpjes begonnen de honden te blaffen en hij had het niet zo op auto’s.
De omgeving hier is veel groener dan wat we tot nu toe hebben gezien. Alle kleine paadjes maken me blij en de heuvels blijven nieuwsgierigheid opwekken. De paden zijn fijner met kleinere steentjes. Sinds we Galicië in zijn gelopen staat er om de haverklap een paaltje met de huidige afstand tot Santiago.
In een café hebben ze havermout pap met soja melk wat me weer nieuwe energie geeft. Mijn benen en voeten zijn in topvorm wat vandaag goed uitkomt.
De gemeentelijke albergue die we op het oog hadden is helaas gesloten waardoor we nog een extra kilometer moet. Gelukkig maar want we belanden om een veel mooiere plek. We zeggen de hond gedag, hopelijk loopt hij weer terug en anders staat er een telefoonnummer op zijn halsband.
We zitten met een Nederlandse man en een Duitser in de kamer dus alle talen lopen door elkaar. Dat maakt het toch ook wel weer leuk.
988
Klinkt weer goed allemaal op de regen na. Je wordt nog een talenwonder. Geniet ervan mop. Dikke kus 😘👍😘