Categorie: Zweden

Zweden

Samen ‘rijden’ we sterk

Merel van Essen

Sinds kort maken we deel uit van de knütjes familie. Na samen te hebben ontbeten, kwam ik er bij een spiegel achter dat ze wel hun sporen achter hebben gelaten. Onze hele gezichten zaten onder de rode bultjes. Gelukkig trok het in de loop van de rit weg. We hebben ze toch maar betiteld als ongenode gasten, hoewel het hun land is waarbij we volgens mij meer dan welkom zijn.

De eerste bergen hebben we ondertussen gehad. Gister 500m geklommen met fantastische uitzichten. Na het fijne fietspad (Klarälvsbanan 120km) van Karlsburg naar Hagfors is de omgeving een stuk ruiger geworden. Door al de grote wilde natuur krijg je het gevoel van nederigheid. Nog heerlijker om dan met 40km per uur van de berg te racen en de wind langs je lichaam te voelen blazen.

Na een warme week met alleen ’s nachts een bui, stonden we vandaag op met een aardig regengordijn. Nadat ik dacht dat het gestopt was begon ik met inpakken. Helaas begon het al snel weer. Monique was niet helemaal fit en stond wat rond te dartelen, ze vroeg me wat ze kon doen. Ik kon niet voor 2 denken omdat ik in alle haast de spullen probeerde droog te stellen. “Filter jij het water maar alvast.” Zo kon ik gestructueerd inpakken en had Monique een duidelijke taak. Later gaf ze aan het erg lief te vinden dat ik het werk van haar over nam. Monique doet vaak de boodschappen omdat dit niet mijn sterkste punt is, evenals het eerste contact met anderen. Zo vullen we elkaar aan wanneer het even lastig wordt en merken we het grote voordeel om samen reizen.

Onderweg begon ik een regel te zingen van ons lied: “we kamperen naast een rendier, die heeft het ook niet droog…” en plompt zagen we er eentje die wilde oversteken. Door onze komst draaide hij zich toch maar om en verdween tussen de bomen. Een imponerend grote verschijning.

De droom om hier te wonen ligt niet in de nabije toekomst, daarvoor zal ik nog aardig wat zaken op orde moeten krijgen. Deze twee maanden mag ik lekker wegdromen en laat ik mij inspireren door alle indrukken. Ik zie nog veel beren op de weg, ook al zullen dat hier eerder elanden zijn. Of in ieder geval kleine reetjes want die hebben we al vaker gezien.

Het is bijzonder om dit te mogen delen met jullie,

Liefs Monique en Merel

Rennen voor de foto
Zweden

Eerste indruk

Merel van Essen

Na een week fietsen begint er langzaam een structuur te ontstaan in onze dag. De ochtend begint vroeg, rond 5 uur ben ik toch wel klaar wakker en is het nog heerlijk om even te mogen lezen of te genieten van het uitzicht vanuit de tent.

Na al het inpakwerk wat gelukkig steeds soepeler verloopt, volgen we de route verder. Tot nu toe hebben we de Sverigeleden gevolgd van Gotenborg naar Karlstad. Vanaf hier willen we omhoog reizen tot Hagfors en dan meer naar het oosten trekken.

Met koffiestops, uitpufpauzes en af en toe een ‘plonsdouche’ wisselen we het fietsen af. De weg brengt ons langs prachtige natuur. De paarse en roze lupines kleuren de bermen, 50 tinten groen bij elk uitzicht en verscholen fauna. Reetjes, slangen, vossen, kraanvogels, een (helaas) dode das, roofvogels en hopelijk ooit een eland.

Samen op de foto
Net ‘gedoucht’

Het is een heerlijkheid om over de weg hier te reizen. In Nederland zou ik nooit op een 80km weg willen fietsen maar hier voel ik me veilig. De eerste keer dat ik door een auto werden ingehaald voelde ik me een olifant, maar nu weet ik precies wanneer ik of door een Zweed of door een toerist wordt ingehaald. Ze houden rekening met ons.

Eindeloze wegen

We zijn erg dankbaar om hier te mogen en kunnen zijn. Samen hebben we ontzettend veel bereikt en vullen we elkaar goed aan. We kijken uit waar de weg ons brengt. Super bedankt voor alle lieve reacties en enthousiasme! Dat doet ons goed.

Liefs Monique en Merel

Ps. We fietsen voor het Liliane Fonds, kijk voor meer info op onze aparte pagina.

Zweden

Nr. 1 Water

Merel van Essen

In de vier dagen dat we nu fietsen, beginnen we een ritme te krijgen waaraan we kunnen sleutelen. Om meteen maar prioriteit nummer één aan te tikken: water. Er is genoeg in Zweden maar je moet er wel bewust naar op zoek. Tijdens de tweede dag fietsen waren de bidons als snel op omdat we niet genoeg hadden meegenomen. Nu moet ik zeggen dat het met zo’n waterfilter nog niet zo makkelijk is. Eerst de zak vullen en dan even flink wat onderarmspieren kweken om het door de filter heen te duwen. Het is een hele taak op zich.

Voor de tweede nacht vonden we een schitterend plek langs een brede rivier. Om 4uur ’s nachts werden we wakker met een prachtige schemering op het water. Monique mocht op haar verjaardag lekker uitslapen maar werd al vroeg in het warme zonnetje gezet. Het water hier was goed te drinken na filtering.

De volgende dag belandden we midden in een bos. We hadden flink wat water mee maar praktisch werkt het niet. Even omspoelen, echt afwassen of jezelf goed kunnen wassen gaat dan niet. Voor een dag is dat allemaal niet zo’n probleem. De volgende dag doken we een meertje in. In het bos hadden we voor het eerst ook bezoek van de muggen die ook dorst bleken te hebben.

Een meertje op de kaart betekend hier (waar we nu rijden) nog niet dat je water tegenkomt. Veel kleine weggetjes richting het water komen uit bij privé eigendom. Deze vierde nacht staan we bij iemand in de tuin na dit gevraagd te hebben. We werden erg vriendelijk verwelkomd en kregen een paar liter water.

We vervolgen onze route richting Karlstad waar we over twee dagen zullen arriveren. Hopelijk hebben jullie in Nederland geen waterproblemen maar net zo’n mooi weer als hier.

Liefs Monique en Merel

Zweden

Zweden over Zee

Merel van Essen

Na een hele ochtend puzzelen, sorteren en flink wat spierkracht, zat al de bagage in de tassen. Het was veel meer dan we gewend waren dus een uitdaging was het zeker. Zie hier onze inpakkunsten.

Op de valreep kon ik nog met het Janssen vaccin worden ingeënt en kreeg Monique haar tweede prik. We namen een sneltest met officiële testverklaring af bij Spoedtest, gelukkig beide negatief. Toch een hele opluchting dat nu alle papieren rond waren.

Woensdag ochtend waren we al vroeg in de veren, de fietsen achterop de auto, fietstassen erin en wij op de stoelen. Poekie zat ook op de achterbank en kwispelde blij mee met ons Zweden-lied.

Tijdens de rit kreeg ik de langverwachte melding dat Zweden 1 juli naar geel kleurt, de dag dat wij aan zouden komen. Dit maakte dat de laatste beetjes twijfel helemaal verdwenen. De reis liep voorspoedig en we kwamen netjes op tijd aan. Al rennend met bagage door de regen, van de auto naar een afdakje, maakten we ons klaar voor vertrek. Na een afscheidsknuffel liepen we door naar de incheckbalie van de auto’s. Alle papieren waren oké en met een persoonlijke escort werden we richting de boot begeleid. Nog flink wat sjouwwerk en trappen op en neer voor we in onze hut konden neerploffen. De meeste bagage hadden we op de fiets laten zitten. Wat eten, frisse neus, relaxen en daarna naar bed.

In een koude douche hadden we niet veel trek in de ochtend dus stonden we al vroeg in de zon uit te waaien op het dek. Nog een paar uur en dan zouden we aanmeren in Göteborg. De zon scheen daar fel en we reden tussen de vrachtwagens, helicopter en speedboten de ferry af. Even wennen aan het verkeer maar al snel reden we richting het centrum.

De eerste kans om in het Zweeds koffie te bestellen verliep nog niet zo vlekkeloos maar we kregen de jongen wel aan het lachen. Maar trots konden we eindelijk de langverwachte kanelbullar bestellen. Opgeladen kruisden we het centrum om vervolgens via de Sverigesleden de stad achter ons te laten. Een lang fietspad wat paralel aan de hoofdweg lag, leidde ons door de groene boomrijke natuur. Het bergje op en af was weer even wennen maar we hadden al snel de smaak te pakken. Als welkomscadeau werden we getrakteerd op een mooie regenbui. Met de bekende uitspraak hier dat slecht weer niet bestaat, hadden we meteen de volste vertrouwen in onze kleding.

Voor onze eerste nacht hadden we al een plekje op het oog om te wennen aan het wildkamperen. We hadden gehoopt op een shelterplek maar we vonden alleen een kleine vuurplaats. Bij een prachtig meertje vol waterlelies en tussen de blauwe bessen konden we ons tentje opzetten. We mochten eindelijk gebruik maken van de waterfilter wat na enig stuntelen toch aardig ging. Het zelf gedroogde eten beviel prima, thee werd gezet van dennenaalden en blauwe bessen en verder was het nog flink wat gepiel met de organisatie van onze zooi. We kijken uit wat morgen brengt!

Zweden

Zweden, een stap dichterbij

Merel van Essen

Met de zomer(sandalen) aan onze voeten, komt onze droom om in Zweden te fietsen steeds dichterbij. Na flink wat ‘gemaar’ en overwegen hebben we toch de ferry van Kiel richting Gotenburg geboekt. Een grote stap wat de voorbereidingen nu een boost geeft. Eind deze maand zullen we naar het Noorden vertrekken om onze sponsor-fietstocht te starten. Voor het Liliane Fonds zullen we ons twee maanden onderdompelen in de ‘wildernis’ door zoveel mogelijk off-the-grid en zelfvoorzienend te reizen. Hierdoor ook meteen corona-proof.

Afgelopen weekend hebben we cursussen gevolgd om meer skills onder de knie te krijgen om dit doel te realiseren. Monique heeft alle ins en outs geleerd van maaltijdbereiding met voeding uit de natuur. Wildplukken, gebruik van ondergrondse ovens, bakken op speksteen, ect. Zelf volgde ik een cursus op het gebied van survivallen met o.a. shelters bouwen, vuur maken en navigeren. Met nu nog meer kennis staan we te popelen om dit te kunnen inzetten in de praktijk.

De komende weken zullen we onze bagage bijeen sprokkelen, al het gedroogde voedsel veilig verpakken en de verdere voorbereidingen treffen om te kunnen vertrekken. Onderweg nemen we je graag mee door middel van een deze blog. Deze is te vinden mijn website: Handy Wings. Hier staat ook allerlei informatie over onze voorbereidingen, paklijst en keuzes hierin en de info over de sponsortocht zelf.

Nog even duimen dat alles goed gaat met de heenreis, maar daar hebben we nu genoeg vertrouwen in.

Lieve groet,
Monique en Merel

Zweden

Hoop, dromen en een nieuw jaar.

Merel van Essen

Het voelt een beetje vreemd om dit jaar af te sluiten, gevoelsmatig zal dit pas plaatsvinden wanneer we deze onstuimige periode achter ons kunnen laten. Toch hebben we door hoop te houden en te durven dromen niet stil gezeten. We hebben de tijd benut met planning, voorbereiding en creativiteit. Het centrale thema: Zweden. Een fietsreis waarbij we zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn, wildkamperen en gelijkertijd een bedrag inzamelen voor het Liliane Fonds. Zodra bekend is wanneer we mogen gaan en zeker pas wanneer het voor ons goed voelt om te gaan, laten we dit uiteraard weten in deze blog.

Als voorproefje zijn we voor de feestdagen al heerlijk bezig geweest met het ontwerpen van kerstkaarten. Hierdoor hebben we al meer dan € 150 opgehaald (Liliane Fonds). Voor onze reis zijn we sinds de zomer al eten aan het drogen in een voedseldroger. In Zweden zijn we daardoor niet afhankelijk van supermarkten, ect. Ook was dit, in combinatie met de volkstuin die ik per mei heb gekregen, ideaal om voedsel te conserveren. We hebben ons niet verveeld.

Voor nu wensen wij iedereen een warme (stiekem ijskoude) kerst toe en een nieuwjaar met meer perspectief om dromen en wensen te verwezenlijken, elkaar te kunnen zien en knuffelen en om de krampachtigheid los te mogen laten.
Liefs Monique en Merel