Ten eerste, jullie kunnen weer een reactie plaatsen. Helaas heeft dit in de vorige berichten niet gewerkt door een fout.
Monique is ondertussen ook al een tijdje in het verre Noorden en zal dit weekend nog een stukje noordelijker trekken. Ze heeft ook over haar reis een stukje geschreven.
Terug de natuur in (Merel)
Na ook twee nachten in een jeugdherberg (spookherberg…er was bijna niemand) in Orsa te hebben geslapen trek ik vandaag opnieuw de natuur in. Vanaf Mora over de Vasaloppsleden.
Hoe is het met de voet? Beter maar helaas nog steeds gevoelig. Ik ga dus lekker van de natuur genieten en kleine stukjes lopen. Het is hier nu een fijne temperatuur dus dat neemt een stuk makkelijker pauze. Ondertussen ben ik bezig om van brandnetels touw te maken en heb ik mijn houten haaknaald al gesneden.
Over twee dagen wordt ik weer een jaartje ouder, 32 alweer. Dat wordt een taartje met vers geplukte blauwe bessen (en hele blauwe vingers), frambozen en hallonbessen.
Tot snel! Groene groet, Merel
Aanloop naar bijzondere ontmoetingen (Monique)
JOKKMOKK 26 AUGUSTUS – 2 SEPTEMBER
Daar ging Merel gisterochtend alleen de bergen in. Ik bleef achter om weggebracht te worden door de hostel houdster.
Daar begon mijn solo avontuur.
Van Storlien tot Jokkmokk is zo’n 800 km. Niet een enorme afstand als je bedenkt hoe groot Zweden is. Het wordt een ander verhaal als je dit met de trein gaat doen. Zweden heeft niet zo een uitgebreid spoorwegnet het is dus puzzelen hoe wat en waar.
Je zult dwars door Zweden moeten om bij de Oostzee te komen waar je de meeste kans maakt op een goede verbinding naar het Noorden. Per 24 uur gaan er 2 treinen, 1 overdag en 1 nachts
Omdat ik de nachttrein wilde nemen had ik besloten om een tussenstop in Östersund in te lassen een badplaats aan het meer Storsjön en een groot meer was het. Prachtig toen ik later op de avond mijn reis voortzetten ondergaande zon en de langzaam in zettende nacht.
In Sundsfall stapte ik over op de nachttrein die propvol was. Na een slechte nacht (met een kotsende, snuivende puber) stapte ik in Murjek uit.
Een klein station, een trein naar Jokkmokk ging er niet. Ik haalde diep adem en mijn longen stroomde vol met zuivere Zweedse boslucht. Tot in mijn diepste vezels voelde ik het weer.
Bevrijding, rust en vooral ruimte.
Blijkbaar neemt het Zweeds ruimte gevoel bezit van je lichaam en geest wat maakt dat er mooie en wonderlijke dingen gebeuren.
Daarover schrijf ik de volgende keer.
Monique
