Voorbereidingen Zweden 2022. De stilte van het bos slaat een veilig deken om mij heen. Hier ben ik één met de natuur. De wind heeft mijn gedachten meegenomen. Ik kom thuis. Hier klopt het als een ‘bos'”.
Hej hej!
Nog maar twee maanden voor vertrek! Wat eerst zo ver weg leek begint nu in zicht te komen. Het wordt dit jaar opnieuw Zweden maar nu te voet.
Samen met Monique zal ik de nieuwe ferry tussen Groningen en Kristiansand nemen. Na een bezoek aan Oslo en Trontheim reizen we met de trein oostwaarts. Bij Storlien (Zweden) begint mijn wandeltocht en trekt Monique verder omhoog om het gebied van de Sami’s te ontdekken.
Ik zal zuidwaarts langs de grens trekken via de Södra Kungsleden. Het onbekende broertje van de populaire Kungsleden in noord Zweden. Het is een trail met vrij weinig tot geen voorzieningen. Een leuke uitdaging om zo zelfvoorzienend mogelijk het gebied door te trekken.
Ik ben al druk bezig met maaltijden voor minimaal twee weken klaar te maken in de droogoven, zoals bananen (15 gepropt in een zipperzakje!), pasta en dahl. De porties zo klein mogelijk maar met zoveel mogelijk energie. Ik ben enorm benieuwd op hoeveel kilo ik ga uitkomen.
Mijn nieuwe schoenen en inlegzooltjes ben ik aan het inlopen, de voetjes worden weer ingesmeerd met kamperspiritus, de afstand wordt langzaam opgevoerd en het gewicht in de rugzak aangevuld. Met bepakking lopen vraagt behoorlijk wat en ik wil het graag langzaam kunnen opbouwen om overbelasting te voorkomen.
Extra info over de voorbereiding en route vind je op mijn website. Ik vul dit aan in de loop van de voorbereidingen tot vertrek. Onderweg hoop ik toch af en toe een blog eruit te kunnen sturen maar ontvangt is daar niet vanzelfsprekend. Ik kijk er erg naar uit ook al is het ook reuze spannend.
Via Effe Weg vertrokken Monique en ik zaterdag ochtend om half 5 vanuit Zandvoort. Via een tussenstop waarbij we over moesten stappen reden we met een halfvolle bus (26 man) naar onze eindbestemming in Beieren (Duitsland). Bayerisch Eisenstein wat tegen de Tsjechische grens ligt. –
Er bleek helaas weinig tot geen sneeuw te liggen, één van de vele loipes was open. We gingen de eerste dag met vier man spullen halen, de rest kwam om te wandelen. Met voor de eerste keer skiën onder de schoenen voelde ik me toch wel wat onstabiel. Alsof je schaatsen om hebt en deze voorwaarts moet bewegen. Er zoefde mensen langs die met schaatsbewegingen de berg opgingen. We volgden twee sporen waar de latten invielen. Stiekem smokkelde ik, door mezelf de heuvel op te trekken met mijn armen. Monique had meer ervaring en legde gelukkig wat techniek uit. De kwaliteit van de sneeuw bleek slecht te zijn, het was bijna ijs. Door de omstandigheden zouden we pas de volgende dag les krijgen waardoor we nu wat mochten uitproberen. Ik vond het maar eng. Vooral op het eind, we moesten een heuvel af wat erg snel ging. De skilatten uit elkaar houden was nog het meest lastige. –
De volgende dag kregen we te horen dat de les niet doorging omdat de instructeur het onverantwoord vond om met deze kwaliteit sneeuw les te geven. Er zou de hele week ook geen nieuwe sneeuw meer vallen. Helaas voor ons, de uitrusting ging weer terug en we gaven ons over aan het idee dat het een wandelreis zou worden. Ook heerlijk, maar wel anders dan verwacht. –
In het gebied waren verschillende wandelingen gemarkeerd en we werden op de eerste drie dagen naar verschillende plaatsen gebracht. Ik bleef heel lang verbaast over het feit dat een normaal bospad ook erg glad kan worden. Het klopte gewoon niet in mijn hoofd. Dus toch een soort van langlauf-bewegingen, alleen dan op schoenen. De laatste drie dagen kozen we ervoor onze eigen gang te gaan. Het liep toch een stuk rustiger als je niet om op een bepaalde tijd bij de bus te moeten zijn. –
Twee maal ben ik de rivier in geplonsd om de heerlijke kou te beleven. Lang leve onze wekelijke duik in de zee en de Wim Hof Methode. Het geeft me echt even het gevoel dat je voluit leeft en helemaal in het moment bent. Verder hebben we de tijd genomen om ons in cafeetjes te settelen met onze tekenspullen. Dagelijks maken we een tekening voor de app ‘Sketch a Day’ waar er per dag een thema wordt gegeven. Je kunt deze tekeningen bekijken op mijn instagram account waar ik ze ook plaats, zie onderaan dit bericht. –
De week was toch wel snel om, maar we waren ook wel toe om weer terug te gaan. Het blijft altijd een raar gevoel, zodra je weer thuis bent wil je meteen weer op reis. Dit keer helaas nog geen echte wintersport, volgende beter. Al met al een heerlijke reis om er even uit te zijn en toch nog wat zon te pakken in de donkere winter maanden. –
Langlauf vacation 2020 [English]
With the organization Effe weg, Monique and I left on a Saturday morning at half past 5 from Zandvoort. With a stopover where we had to change busses, we drove with a half-full bus (26 people) to our final destination in Bavaria (Germany). Bayerisch Eisenstein, which is close to the Czech border.
Unfortunately there was barely snow, only one of the many loipes was open. The first day we (4 of the group) went to the village to get our stuff, the rest came for walking. Skiing under my shoes for the first time made me feel a bit unstable. As if you have skates on and have to move them forward. People whizzed past, skating up the mountain. We followed two tracks where the battens fell in. Secretly I smuggled, pulling myself up the hill with my arms. Monique had more experience and luckily for me, explained some technique. The quality of the snow turned out to be poor, it was almost ice. Due to the circumstances we would not get lessons until the next day, so we were allowed to try something out. I thought it was scary. Especially at the end, we had to go down a hill. Keeping the skis apart was the most difficult part.
The next day we were told that the lesson was canceled because the instructor found it irresponsible to teach now with this quality snow. No new snow would fall all week. Unfortunately for us, the gear went back and we gave in to the idea that it was going to be a hiking trip. Also delicious, but different than expected.
Several hikes were marked in the area and we were taken to different places on the first three days. For a long time I was amazed at the fact that a normal forest path can also become very slippery. It just didn’t make sense in my head. So some kind of cross-country movement, only on shoes. For the last three days we chose to do our own thing. It was a lot more relaxed if you did not have to be at the bus at a certain time.
Twice I plunged into the river to experience the wonderful cold. All thanks to our weekly dive in the sea and the Wim Hof Method. It really gives me the feeling that you are living to the fullest and are completely in the moment. We also took the time to settle down in cafes with our drawing supplies. Every day we made a drawing for the app “Sketch a Day” where a theme is given each day. You can view these drawings on my instagram account where I post them, see at the bottom of this post.
Soon the week was over, but we were also ready to go back. It always remains a strange feeling, as soon as you return home you immediately want to travel again. This time unfortunately no real winter sports, next time better. Conclusion, a wonderful trip to get away from it all and still catch some sun in the dark winter months. But never with a group of people in a bus ; )
