Nieuw maatje: Søby

[English below]

Na een uur vertraging laat het m&m beestje ons net op het laatste moment weten dat hij al heimwee heeft. Hij blijft dus in de bus zitten om weer naar huis te keren. We misten hem meteen al. Maar goed, geen getreur, met frisse moed op de fiets, Flensburg uit.

Al snel vervloekten we iedereen die zei dat het hier op Nederland lijkt. Mensen, Nederland heeft dan misschien een paar heuvels in het zuiden, maar dat noemen we hier toch wel even anders. Onverwachte stijle stukken om te klimmen, waarbij je adem ergens achter je aanvliegt. Merel had er minder last van door de goede ademtechniek van Wim, dus…

Het weer hield zich goed. En zoals iemand ons waarschuwde (nu mag die persoon hard lachen) was 40 km inderdaad best heftig voor zo’n eerste dag. Maar uiteindelijk kwamen we er toch. Tent droog opgezet, een hutseklutsie in de pan, opgefrist in pyjama en uitgevloerd in bed.

Gekrijs in de nacht door het onaangename bezoek van spieren in Monique haar benen wat in de ochtend nog voor een lachertje zorgde.

Vol goede moed weer op de fiets. En zo waar, het lijkt te wennen, die heuveltjes. Nu nog maar 2x afgestapt. Op de hoogste punten zagen we het goudgeel koren en nooit is de zee ver weg. Prachtige huizen met nog mooiere tuinen. Helaas niet in formaat tiny house.

Regenpak aan, uit, ect. Douche was niet meer nodig. Ongepland precies op tijd voor de boot (anders 4 uur moeten wachten). De knappe robinson kaartjesknipper gaf ons helaas geen korting. Tussen de regendruppels door de tent opgezet op een plek boven op de berg met een uitzicht op de Oostzee. De zee die we nog niet gevoeld en geproefd hadden.

Dus na een heerlijke maaltijd (met vegan Griekse kaas! JAM) drie trappen afgelopen en kennis gemaakt met het keien strand. Genieten met de zon in onze toet.

“Help, help,” hoorde we. We begrepen er niets van maar het bleef aanhouden. Na goed zoeken zagen we het, daar lag Søby. Lachend vertelde het over zijn grote reisplannen. We hadden nog een plekje vrij in de tent dus nodigde we het uit om een einde met ons mee te reizen. Zo doende, zijn we weer een drietal.

Søby laat jullie graag de volgende keer weten wat we voor spannende dingen hebben beleefd.

Lieve groetjes

Monique en Merel

New mate: Søby

After an hour delay, the m & m toy lets us know at the last minute that he is already homesick. So he stays on the bus to return home. We missed him immediately. Anyway, don’t worry, with fresh courage on the bike, out of Flensburg.

We soon cursed anyone who said it resembles the Netherlands here. Folks, the Netherlands may have a few hills in the south, but we call that a bit different here. Unexpected steep parts for climbing, where your breath flies somewhere behind you. Merel was less bothered by Wim’s good breathing technique, so …

The weather held up well. And as someone warned us (now that person can laugh loudly) 40 km was indeed quite heavy for such a first day. But eventually we got there. The tent was set up dry, a fast meal in the pan, freshened up in pajamas and floored in bed.

Screeching in the night due to the unpleasant visit of muscles in Monique’s legs, which made for a laugh in the morning.

In good spirits back on the bike. And so true, it seems to be getting used to those hills. Now only got off twice. At the highest points we saw the golden yellow corn and the sea is never far away. Beautiful houses with even more beautiful gardens. Unfortunately not in tiny house size.

Rain suit on, off, ect. Shower was no longer necessary. Unscheduled right on time for the boat (otherwise have to wait 4 hours). The handsome robinson ticket cutter unfortunately did not give us a discount. Set up the tent between the raindrops on a spot on top of the mountain with a view of the Baltic Sea. The sea that we had not yet felt and tasted.

So after a delicious meal (with vegan Greek cheese! JAM) we walked three flights of stairs and we got to know the pebble beach. Enjoy with the sun in our toes.

“Help, help,” we heard. We didn’t understand but it persisted. After a good search we saw it, there was Søby. Laughing, it talked about his big travel plans. We still had a spot in the tent so we invited it to travel with us for an end. In doing so, we are a trio again.

Next time Søby would like to let you know what exciting things we have experienced.

Dear greetings Monique and Merel