De afgelopen drie dagen heb ik meer Zweeds gepraat dan de twee weken ervoor. Of in ieder geval: svengelska. Zo noemen ze de combinatie Zweeds en Engels (svenska + engelska).
De eerste dag kan ik de rivier volgen tot aan Selången. Een rustig weggetje wat je zo de stad uit leidt. Hier zijn de lupines al bijna volledig in bloei, het kleurt de bermen paars en roze. Bij de vogeluitkijk hoop ik de visarend te zien maar mag ik een dalende helikopter bewonderen. Bij de ruïne van het kerkje waar St. Olav aan zijn veroveringstocht begon, staat het pelgrimscentrum. Het was al 9 uur geweest maar ik zie niemand. Het is de Zweedse Nationale Dag maar ik heb niet gelezen dat hij later open zou gaan.
Ik ontmoet Vic. Een man uit Engeland met ook al aardig wat wandeltochten ervaring. Hij zal deze tocht tot aan Trondheim lopen. Om kwart voor 10 komt er toch een meneer. Ik kan de kaarten kopen van de route (het boekje zelf vond ik toch echt te zwaar). Ook krijg ik er een extra grote bak koffie bij en ik mag op de foto. Dit doen ze met alle vertrekkende pelgrims.
De tocht begint met vrij veel asfalt en gravel. Dat zal helaas zo blijven maar stiekem vind ik het ook wel even rustgevend. Het vergt toch veel concentratie als je bij elke pas moet letten op waar je stapt.
Bij Gisselåsen komt Vic net een huisje uit wat vol met vlaggetjes hangt en pelgrim-welkom bordjes heeft. Tommy woont daar met zijn vrouw en houdt alle statistieken bij. Zelf word ik pelgrim nummer 71 van dit jaar. Ook hier mag ik op de foto met de Nederlandse vlag. Deze wordt gezien de cijfers vaak gebruikt, we staan op de tweede plaats. Hij heeft al 51 vlaggen gespaard. Ik krijg een bak koffie, toast en wat tips en tricks. Enorm lief!
In de middag meer regen en mug. Het is allemaal oké. Bij de winkel in Matfors kom ik de Duitse man weer tegen die ik ook in het pelgrimscentrum zag. Zo kom je nu al bekende mensen tegen. Na de late lunch vind ik een paar kilometer na het plaatsje een plekje voor mijn tent. Een goede eerste dag.
De volgende ochtend loop ik verder en al snel passeer ik de schietvereniging. Dat verklaart een hoop. En ik maar denken dat ze die nationale dag aan het vieren waren. De weg blijft de rivier volgen en aan beide zijden wordt ik omringd met bergen. Bekleed met verschillende groene kleuren bomen.
Bij een badplaats koffie. Een mooie plek om even bij te komen. Bijna de hele dag volg ik dezelfde gravelweg. Halverwege kan ik nog een stempel scoren en ook bij de kerk van Stöde hangt een stempelkastje. Hier ook meteen even boodschappen doen. Lunch aan het water waar een school een sport van outdoor dag heeft. Al snel wordt ik uitgerookt en beladen met kids die emmertjes water moeten halen. Een wedstrijdje vuur maken, kanoën en kompaslezen.
Na een uur kom ik bij een hemgården (soort gemeenschappelijke tuin / huis van het dorp) waar ook een shelter staat. Ik weet mijn tent er nog net in te wurmen. Wel laat ik helaas een vrouw behoorlijk schrikken die daar even met haar hondje komt kijken. Ik zat iets te verstopt. Ze heeft haar tentje verderop gezet en is aan het proefkamperen met het hondje.
De volgende dag volgt toch een stukje bos. Het is nog rustig en ik kan lekker doorlopen. Na 12 km eindelijk koffie met een bulle bij de supermarkt. Ook wordt mijn waterfles gevuld en heb ik geleerd hoe ik dat kan vragen.
Onderweg kom ik veel ‘pelgrimsbankjes’ tegen, dat is toch wel een luxe. Soms staat er zelfs een wc naast. Bij Fränsta een lunch en stempel en langs het water door naar Vikbron, de langste houten brug in Zweden. Ik ben ze aan het sparen, die bruggen hier.
Verderop vind ik een shelter en een plek voor mijn tentje. Het is wel net naast een aardige waterversnelling dus hopelijk hoef ik er vannacht niet al te vaak uit. De dagen gaan weer ontzettend hard en ik geniet enorm van de rust. Ondanks dat deze route meer langs de weg gaat, meer auto’s en treinen hoor en ik vaker door dorpjes kom, heeft het ook een bepaalde rust. Ik kan ook makkelijk de dingen loslaten en zie wel wat er op mijn pad komt. Het is en blijft altijd een verrassing wanneer je een bocht om gaat of een heuvel over bent.
Liefs Merel
Weer mooi geschreven. Je leest heel plezierig. Geniet met je mee. Wat goed dat je steeds meer rust ervaart. Zijn de ontmoetingen met de andere wandelaars altijd kort of loop je zo nu en dan ook samen een stuk.? Nou veel wandelplezier, genietsels en geneugten Merel. En bijzondere bruggen !! Met de zegen van “boven” gaat dat zeker goedkomen. Liefs, Lex.
Van korte gesprekken. Dat is juist het fijne eigenlijk. Alles is goed. En ik denk dat je hier niet loopt voor de mensen, dat zijn er echt te weinig. Voor mij net voldoende 😉
Dankjewel Lex! Groetjes!
Zoek de verschillen tussen een trailloper en een pelgrim. Mix het vervolgens en je krijg………
Juist raden maar. Het begint met een Mmmmm😜😂
Grappig met dat hondje, wel handig dat je water kunt vragen in het Zweeds x
Nou, nou Merel weer goed de loop erin! Gaat lekker toch? Fantastisch, houd de tred erin. Knuffel, Ad en Eugenie