Zweden over Zee

Na een hele ochtend puzzelen, sorteren en flink wat spierkracht, zat al de bagage in de tassen. Het was veel meer dan we gewend waren dus een uitdaging was het zeker. Zie hier onze inpakkunsten.

Op de valreep kon ik nog met het Janssen vaccin worden ingeënt en kreeg Monique haar tweede prik. We namen een sneltest met officiële testverklaring af bij Spoedtest, gelukkig beide negatief. Toch een hele opluchting dat nu alle papieren rond waren.

Woensdag ochtend waren we al vroeg in de veren, de fietsen achterop de auto, fietstassen erin en wij op de stoelen. Poekie zat ook op de achterbank en kwispelde blij mee met ons Zweden-lied.

Tijdens de rit kreeg ik de langverwachte melding dat Zweden 1 juli naar geel kleurt, de dag dat wij aan zouden komen. Dit maakte dat de laatste beetjes twijfel helemaal verdwenen. De reis liep voorspoedig en we kwamen netjes op tijd aan. Al rennend met bagage door de regen, van de auto naar een afdakje, maakten we ons klaar voor vertrek. Na een afscheidsknuffel liepen we door naar de incheckbalie van de auto’s. Alle papieren waren oké en met een persoonlijke escort werden we richting de boot begeleid. Nog flink wat sjouwwerk en trappen op en neer voor we in onze hut konden neerploffen. De meeste bagage hadden we op de fiets laten zitten. Wat eten, frisse neus, relaxen en daarna naar bed.

In een koude douche hadden we niet veel trek in de ochtend dus stonden we al vroeg in de zon uit te waaien op het dek. Nog een paar uur en dan zouden we aanmeren in Göteborg. De zon scheen daar fel en we reden tussen de vrachtwagens, helicopter en speedboten de ferry af. Even wennen aan het verkeer maar al snel reden we richting het centrum.

De eerste kans om in het Zweeds koffie te bestellen verliep nog niet zo vlekkeloos maar we kregen de jongen wel aan het lachen. Maar trots konden we eindelijk de langverwachte kanelbullar bestellen. Opgeladen kruisden we het centrum om vervolgens via de Sverigesleden de stad achter ons te laten. Een lang fietspad wat paralel aan de hoofdweg lag, leidde ons door de groene boomrijke natuur. Het bergje op en af was weer even wennen maar we hadden al snel de smaak te pakken. Als welkomscadeau werden we getrakteerd op een mooie regenbui. Met de bekende uitspraak hier dat slecht weer niet bestaat, hadden we meteen de volste vertrouwen in onze kleding.

Voor onze eerste nacht hadden we al een plekje op het oog om te wennen aan het wildkamperen. We hadden gehoopt op een shelterplek maar we vonden alleen een kleine vuurplaats. Bij een prachtig meertje vol waterlelies en tussen de blauwe bessen konden we ons tentje opzetten. We mochten eindelijk gebruik maken van de waterfilter wat na enig stuntelen toch aardig ging. Het zelf gedroogde eten beviel prima, thee werd gezet van dennenaalden en blauwe bessen en verder was het nog flink wat gepiel met de organisatie van onze zooi. We kijken uit wat morgen brengt!