Zweden 22

Siljansleden

Wat een heerlijke afsluiter. Na de busrit naar Siljansfors waar ik opeens aan een drukke weg stond, een weggetje gevonden wat erg grappig was. Het was een soort park van het Skogsmuseum (bos). Er waren allemaal bordjes, verstopten dieren en beschilderde stenen. Bij het museum zelf kwam ik op de Siljansleden. Siljan is een groot meer waar Mora ook aan grenst. 

Zoek de weg

De trail was duidelijk minder belopen dan de Vasaloppsleden. Soms moest ik mij door de bessenstruiken heen worstelen, door de kleine dennenboompjes wurmen, over omgevallen bomen klauteren en mij door sappige mossige blubber slepen. Sommige betalen aardig was voor een Spartan Race of Mudmaster, hier is het helemaal gratis. En wat heb ik ervan genoten!

Zonsopgang

De tweede dag ben ik geen mens tegengekomen, zo wonderlijk. In de gehele 30 km ben ik drie gehuchten (paar huisjes) gepasseerd. Het leken vooral vakantiehuisjes. Het was op een gegeven moment ook wel echt stil. Dan hoor je wat voor rare geluiden vogels kunnen maken. Ik dacht zelfs een keer een huilende hond te horen maar die vloog toch echt boven de bomen. De tweede nacht lag ik lekker al op bed, hoor ik het bekende ijscowagentjes geluid, ijs is nooit ver weg 😉

Even een persoonlijk stukje. Vakantie is voor mij tot rust komen, ontprikkelen, doen waar ik blij van wordt (wandelen, kamperen), in de natuur en creatief bezig kunnen zijn. Hiernaast is deze reis voor mij ook een stuk ontwikkeling. Want naast het reizen gebeuren er nog zoveel andere (lastigere) dingen waar ik tegenaan loop en die ik zal moeten overwinnen. Het doen van de juiste boodschappen, überhaupt boodschappen doen wat vaak enorm veel prikkels geeft, mensen aanspreken als ik iets nodig heb, met het ov reizen wat mij onbekend is hier, zorgen dat ik voldoende rust neem en op tijd stop…de grootste les die ik deze reis heb geleerd is dat ik zelf mijn beste vriend moet zijn. In mijn kracht komen en volledig op eigen benen staan. Dat betekend niet het allemaal alleen moeten doen, nee dat betekent de juiste hulp zoeken als die nodig is, zelfzorg. Ik ben dankbaar dat ik dat op deze reis (opnieuw) heb mogen ervaren. Toch kijk ik er ook erg naar uit om Monique weer te zien, bij te praten, dubbel te liggen van het lachen en ervaringen te delen. 

Bij aankomst in Mora eerst naar de, inmiddels bekende koffietent. Daarna kwam ik al lopende richting het station langs het strand. Waarom ook niet? Even een duik in de Siljan. Voel me weer helemaal fris en fruitig. Hopelijk wil Monique me zo wel een knuffel geven want na zo’n tijd kamperen, rook ik niet meer al te best 😀 

Nog een paar daagjes samen waarbij we langzaam terug naar het zuiden reizen. Heerlijk om zo deze reis te mogen afsluiten. 

Monique heeft net een heeeele lange treinreis achter de rug (33uur) en gaat eerst even bijkomen in de volgende airbnb. Daarna zal ze haar ervaringen nog met ons delen. Ik kijk er naar uit!

Veel liefs, Merel & Monique

2 gedachten over “Siljansleden”

  1. Veel plezier samen voor jullie terugreizen. Heb nu pas al je verhalen kunnen lezen. Knap dat je ondanks de ongelukjes en blessures toch veilig in Mora bent aangekomen.

Geef een reactie