Keerpunt

Een omslag in natuur, weer en richting. Na het vorige blogbericht fietsen we weer in een landbouw omgeving. De glooiende heuvels doen ons denken aan Denemarken maar toch houdt het iets puurs. Voor het grootste gedeelte hebben we de rivier en de meren gevolgd wat voor spectaculaire plaatjes en overnachtingplaatsen zorgde.

We hebben ook een aantal breekpunten gehad. Net als bij de Camino naar Santiago kom je op dit soort reizen op een gegeven moment jezelf tegen. Dit kan zowel fysiek als mentaal, ze versterken elkaar. Het is een proces van verwerken, tranen laten vloeien, loslaten en beetje bij beetje lichter worden. Een proces van leren en helen. ‘Traveling is my therapy’ is nog altijd een sterk motto.

Al twee dagen staat er een pittige noordwesterwind. Nu we verder omhoog wilden reizen, hadden we het best pittig. In Nederland fietsen we al vaak genoeg met tegenwind dus hebben we de plannen aangepast. Vanaf Delsbo zijn we richting Hudiksvall gereden wat aan de zee ligt. Eens zien hoe het hier gaat.

Tot nu toe hebben we altijd water uit de meren gebruikt voor drinkwater en voor wasmogelijkheid. Met waterfilter ging dit prima. Als douche is het heerlijk, vies voel ik me niet. Mijn haar is enorm zacht en voelt een stuk gezonder dan de afgelopen jaren. Voor onze was koken we een deel water en mengen dit met koud water. Beetje bio afbreekbaar zeep erbij en dan lekker schrobben.

We zijn nu bijna drie weken onderweg en het kampeerleven verloopt steeds soepeler. Onze bagage heeft een vast plek gekregen, de in- en uitpak momenten gaan vloeiend en veel dingen gaan vanzelfsprekend. Het blijft elke middag spannend om een goed plekje te vinden. Hoe ver push je jezelf (en automatisch de ander)? De regel blijft dat het voor beide goed moet voelen. Soms is dat op een plek die meer openbaar is en soms staan we liever wat uit het zicht. Ondanks dat slapen we redelijk gelukkig.

Veel liefs,
Monique en Merel