De albergue was mooi ingericht en we konden ons installeren op de bank wat het echte huiskamer gaf. Zelfs de kat lag languit met zijn pootjes omhoog. Er was een man uit Nederland en ik merkte dat het moeilijk schakelen was. Het ‘jij’ of ‘u’ zeggen vooral na de hele reis ‘you’ te hebben gezegd.
Een goede nacht en in de ochtend voor we weg gingen ontbijt wat een grote uitzondering was. Na een klein uurtje kwamen we in Sarria, een favoriet startpunt voor veel mensen die de laatste 100km van de camino lopen (verplichte afstand voor een creditial).
Ik had bergen mensen verwacht maar dat viel gelukkig erg mee, waarschijnlijk omdat we nog vroeg waren. Vele droegen dagrugzakken en hadden nog schone schoenen.
Er was wind, wolk, zon en warmte, regenjas aan/uit, korte/lange broek, mouwen lang/opstropen, regencover tas op/af. Ik vond het wel wat hebben, je wordt er aardig creatief door, zoals je regenjas tot cape omtoveren.
We passeerden de aardig versierde mijlpaal van de laatste 100km. De man die een foto van ons nam, had duidelijk geen verstand van smartphones wat voor een hilarisch moment.
De laatste 10km waren zwaar, maar met een lunch pauze kwamen we toch op bestemming aan. Veel kilometers, maar dit betekent wel dat we samen Santiago in kunnen lopen omdat de Amerikaan een deadline heeft.
987
Wat ongelofelijk snel gaat het en prachtige foto!
Heel veel liefs van je Sufies
Kijk maar uit hor, straks kom ik jullie weer lastig vallen op kantoor 😇 tot snel 😙
De drie musketiers. Gave pic mop. Jullie gaan zo snel😱. Wisseldagje qua weer zou Nederland kunnen zijn. Nou geniet van de laatste km naar Santiago en dan naar het eind van de wereld. Zet hem op kanjer dikke kus👍💪😘😘