Naar Hontanas (31km)

De avond was verrassend gezellig. Na de pelgrims mis besloten we een pizza tentje in te gaan. Het was ook een soort afsluiting omdat de man uit New York de volgende dag zeker was dat hij een korte afstand zou lopen. We lagen er pas om half 10 in en dat is laat voor op de Camino.

De deuren zouden pas om half 7 open gaan dus ik moest verplicht uitslapen. We begonnen met ze vieren, maar al snel namen we afscheid. Voor de andere mannen lastiger omdat ze al 10 dagen samen liepen. Het was erg mistig, het had wat rustigs.

De zon brak door en we liepen over de korenvelden van de Meseta, de hoogvlakte van Spanje. Alleen voor de dorpjes moesten we af en toe naar beneden, maar alle echte bergen hadden we achter ons gelaten.

Doordat we nu samen liepen had ik minder de focus bij mijn voeten. Ze hadden steeds opstart problemen maar het lopen op zich ging goed. Ik had mijn teentjes goed ingepakt. Het zou of 19 of 31km worden, maar we hadden al om 10 uur de 19 gepasseerd. Ik had er vertrouwen in.

4km voor het dorpje stopte midden in de velden een touringbus waar een grote groep Duitsers uitkwam. Ze mochten naar het dorp lopen om daar weer op de bus te kunnen stappen. Voor een extra fun om ze met backpack in te halen en grijnzend ‘Buen camino’ te wensen.

Na te hebben ingecheckt uitgebreid lunchen en daarna voetjes omhoog. Ik ben blij dat het is goed gegaan. Toch is het maf want ik zit nu op zo’n punt dat je eigenlijk verlangt naar iets vertrouwd, je eigen space, maar dat het nu neer gaat komen om los te laten en gewoon te zijn.

976